در گذشته لوطی هایی بودند که عنترهای دست آموز داشتند و طنابی گردنعنتر می‌انداختند و آنرا برای انجام حرکاتی نمایشی، پشتک و وارو زدن و سرگرم کردن تماشاچی‌ها، آماده می‌کردند.

ما بارها پشتک و وارو زدن‌های عنترهای سیدعلی در مجامع سازمان ملل و تحقیر ملت و کشور ایران را دیدیم.

در نشست هفتاد و نهمین مجمع سالانه سازمان ملل، شخصی ایران را نمایندگی کرد که مانند پیشینیان خود، با الفبای سیاست نمایندگی منافع ملت و کشور ایران بیگانه است. او گماشته سید علی خامنه‌ای می‌باشد که ناشیانه تر از پیشینیان خود، در مجمع عمومی سازمان ملل برای سرگرمی حاضران، پشتک وارو زد.

مسعود پزشکیان که خود معترف به «نابلدی» در سیاست است، آنچنان فرومایگی از خود نشان داد، که هنگام بازگشت نزد لوطی عنترباز، بایستی نسبت به پرت و پلا‌ها گویی‌های خود پاسخگو باشد. مسعود پزشکیان که در یک انتصابات شکست خورده رئیس جمهور شد و به اعتراف خود اگر سیدعلی نبود از صندوق بیرون نمی‌آمد، پیام خلع سلاح ایران را به جهانیان اعلام کرد. او خواهان خلع سلاح اسرائیل و ایران شد تا هر دو کشور تسلیم حماس، حزب الله، طالبان، ترکیه و.. شوند.

این عنتر لوطی عنترباز در پشتک واروهای خود، چه ارزان ایران را به حراج گذاشت. پیشنهاد خلع سلاح ایران و تسلیم آن به گرگ‌های منطقه، از سوی دست اندرکاران حکومت اسلامی نامنتظره نبود، زیرا ماهیت رژیم، اسلامی، نه ایرانی و نه انسانی است. مسعود پزشکیان، این دست پرورده نظام، طرح همه پرسی برای فلسطینی‌ها ارائه داده است. آیا او و لوطی عنترباز با همه پرسی زیر نظر سازمان ملل و نمایندگان نهادهای اجتماعی معلمین، دانشجویان، کارگران و زندانیان سیاسی آزاده شده از زندان‌ها، در ایران موافق هستند؟

آدمی چقدر باید بی مرام و بی شرم باشد که خود در ایران با دخالت سیدعلی از صندوق رای بیرون آمده، اما طرح همه پرسی برای فلسطین پیشنهاد دهد.

واقعیت اینست که مسعود پزشکیان تنها نقش عنتر لوطی عنترباز را دارد و در حکومت اسلامی عددی حساب نمی‌شود که سخنان او جدی گرفته شوند. دست اندرکاران اصلی حکومت اسلامی که خود را مدافع صلح نشان می‌دهند، بیلان جنایت‌های خود در ایران را چگونه توجیه می‌کنند؟ این حاکمان «مدافع» صلح، چرا انتقال مسالمت آمیز قدرت به ملت را نمی‌پذیرند تا یک انقلاب قهرآمیز به ملت ایران تحمیل نگردد؟

به نظر می‌رسد که لوطی عنترباز، این آخرین عنتری ست که به میدان می‌فرستد، زیرا همدلی، همصدایی و همگامی روزافزون جامعه ایرانی، در آینده نچندان دور، به تاریخ ویرانگرانه، ننگین و نکبتبار اسلامگرایان در ایران پایان خواهد داد.

در نشست سالانه مجمع سازمان ملل، همچنان کشور و ملت ما نمایندگی نشد. موضوع محوری جنگ بود و مجمع سازمان ملل از این غافل بود که کلید صلح در دست ملت ایران و یک دولت ایرانمدار، لاییک و دمکراتیک است که از دل انقلاب «زن زندگی آزادی» زاده می‌شود.

شهروندان کف جامعه ایران، همین مدافعین بی ادعای انقلاب "زن زندگی آزادی"، حامل ارزش‌های انسانی، بشردوستانه، میهندوستانه و آزادیخواهانه هستند و مستعد همکاری با جوامع سکولار دمکراتیک و مدافع حقوق بشر برای شرکت در سازندگی جهانی و پیشرفت ساکنان این دهکده جهانی هستند.

موضوع صلح در خاورمیانه و برقراری روابط برابرحقوق میان کشورها، در گرو پیروزی انقلاب «زن زندگی آزادی» در ایران است و این هدف نه یک آرمان، بلکه امکانی واقعی و در دسترس است.

ما کنشگران انقلاب «زن زندگی آزادی»، این پیام را خیابان به خیابان، محله به محله، شهر به شهر، کشور به کشور، جهانی می‌کنیم.

دو سال پیش شعار «زن زندگی آزادی» عامل همبستگی ملی بخش بزرگی از جامعه ایران شد. برای تعمیق انقلاب مان، فرای بوق کرنای رسانه‌های مهندسی افکار عمومی، حلقه مشترک پیوند اکثریت جامعه را در یک گفتمان ملی باهم دریابیم و با تمرکز حول آن، برای ساختن ایران فردا متحد شویم.

در چارچوب انقلاب «زن زندگی آزادی»، جمهوری ایرانی (این آلترناتیو برخاسته از کف جامعه در سال ۱۳۸۸)، می‌تواند چتر بزرگ و مرکز ثقل همبستگی و آلترناتیو جایگزین حکومت اسلامی باشد. اکثریت آگاه ملت ایران نمی‌تواند بیش ازین توهین به شعور، فرهنگ و تاریخ خود را تحمل کند.

براستی ایران و ایرانیان اینقدر حقیر شده‌اند که ملاها و نمایندگان آنها سخنگوی‌شان در سازمان ملل باشند؟

«خداوکیلی» (بقول پزشکیان) این رئیس «جمهور» سیاست «نابلد»، در سازمان ملل چه می‌کند؟

برای بیرون آمدن از زیر ننگ حکومت اسلامگرایان در ایران؛ برای پیشگیری از تداوم استفاده ابزاری از مردم و میهن توسط شبکه‌های مافیایی حاکم برای منافع خود، غزه و لبنان و ...

باهم برای انقلاب «زن زندگی آزادی» و آلترناتیو جمهوری ایرانی!

اقبال اقبالی
*
*