وقاحت و پر رویی وقتی حد و مرزی نداشته باشد، می شود حکایت «مسوولان» جمهوری نکبت.
طرف رو به ده راه نمی دادند خودش رو پسرخاله ی کدخدا و عضو شورای ده می نامید!
یکی از سیاستمداران بغایت چندش آور جمهوری نکبت، محمدجواد ظریف است که یک بار او را حاکمان واقعی نظام با سر به زمین کوبیدند، بعد چند سال بعد که کمرش دوباره صاف شد، مثل ایرج قادری و فخیم زاده که نقش بچه پر روهای «فیلمفارسی»ها را بازی می کردند پرید وسط معرکه و گفت من هم هستم!
حکایت با مزه ی ممد جواد و «جان» و لاس خشکه زدن شان به کنار، داخلی های هپروتی چقدر دل بسته بودند به مذاکرات او با امریکایی ها، که گوریل معظم که نمی دانست شطرنج-مطرنج چیست، زد زیر میز شطرنج و همه چیز را به هم ریخت و مُشتی گاگولِ سیاسی را ناامید کرد ولی خب، بچه پررو که با این چیزها از رو نمی رود! کمرش هم که درد بگیرد و سیاتیک اش هم که عود بکند نیش اش را باز می کند و برای مردم با وقاحت دست هم تکان می دهد. چه کله ها که این امیرکبیر گول مالید و چه اشک های پر از احساسات از اپوزیسیون دوزاری گرفت و الان هم شده است مشاور عالی جناب پرزیدنت «مسعود یه کَت» معروف به قیصر پاشنه خوابیده ی نظام.
رسانه های خارج از کشور امروز از قول ظریف تیتر زدند که «ما کسی را برای ترور ترامپ نفرستاده‌ایم»
این «ما»ی آقایان ما را کشته است! خودشان را به عنوان نخودی انداخته اند وسط چند نفر حکومتی واقعی و می گویند ما هم هستیم!
نه جان ام! شماها نیستید! شماها نه تنها جزو «آن ها» نیستید بلکه هیچی نیستید. مترسک هایی هستید که می خواهید به صورت زشت و کریه فولاد زره دیو رنگ و لعاب بمالید و به دنیا او را جای تیلور سوئیفت قالب کنید.
«ما کسی را برای ترور ترامپ نفرستاده ایم»! همان طور که «شما» کسی را برای ترور طباطبایی در اول انقلاب، کسی را برای ترور شفیق، برای ترور بختیار، برای ترور اویسی، برای ترور فرخزاد، برای ترور رضا فاضلی در لندن که به جای او پسرش را کشتند و برای ترور خیلی های دیگر نفرستادید و حتی دو سیر جگر نداشتید که بیایید رسما و علنا بگویید که ما بودیم که زدیم و کشتیم و خوب کردیم که چنین کردیم! شما ها حتی زیر بار اقدام به ترور نویسنده ی خارجی مثل سلمان رشدی هم نرفتید هر چند برای سر او آن «ما»ی اصل کاری جایزه هم تعیین کرده بود!
جناب امیر کبیر!
خیلی ببخشید خیلی ببخشید، ماها ممکن است گاهی از در دروازه رد نشویم ولی از سوراخ سوزن رد بشویم، اما دیگر این قدرها هم گاگول نیستیم که از یک سوراخ هف هش ده مرتبه گزیده شویم، هر چند بین خودمان بماند شاید هم بشویم!
