به دنبال این انفجار در معدن ذغال سنگ در طبس در تاریخ ۳۱ شهریور، بیش از ۵۰ کارگر جان خود را از دست دادند. در رژیم جمهوری اسلامی هیچ‌کدام از طبقات و اقشار پایین جامعه که در اصل نیروی اصلی تولیدی و اقتصادی جامعه هستند، احساس امنیت حقوقی و ایمنی در محل‌های کار، در بازار و کل بخش‌های تولید و خدماتی نمی‌کنند. معادن ذغال سنگ ایران را می‌توان از خطرناک‌ترین محل‌های کارگری دانست که به علت سوءمدیریت، هر از گاهی جان معدن‌کاران را می‌گیرد.
بر پایه آمار منابع معتبر خبری در شش ماه نخست سال جاری بیش از ده حادثه در معادن ایران رخ داده است. آمار رسمی سازمان پزشکی قانونی ایران نیز حاکی از آن است که تنها در سال گذشته دو هزار و صد و پانزده نفر کارگر در حوادث کاری کشته و بیش از بیست و هفت هزار نفر زخمی و آسیب دیده‌اند. جدا از این آمار دلخراش، میلیون‌ها کارگر ایرانی دستمزدی به مراتب کمتر از تامین حداقل معیشت زندگی و زیر خط فقر دریافت می‌کنند.
این تراژدی، تنها یک حادثه نیست. این فاجعه، نماد بحران‌های گسترده‌ای است که در تمامی سطوح مدیریتی و اجرایی کشور، به علت بی‌برنامگی، فساد، و بی‌توجهی به جان و مال مردم ایجاد شده است. از مدیریت ناکارآمد در بخش ایمنی و نظارت بر معادن تا وضعیت بحرانی اقتصاد، تورم بی‌سابقه، فروپاشی سیاست خارجی و ورود به جنگ‌ها و بحران‌های منطقه‌ای، همگی فقط یک نتیجه دارند: نابودی مردم و ثروت این سرزمین.
رهبران بی‌کفایت و مسئولان نالایق جمهوری ویرانگر اسلامی حاکم بر ایران که منابع مالی و امکانات کشور را صرف کمک به تروریست‌های نیابتی خود، از حوثی‌های یمن تا حزب‌الله لبنان و حماس و تجهیز تسلیحاتی آنان می‌کنند. در بیش از چهار دهه گذشته به روشنی نشان داده‌اند که هرگز در اندیشه بهبود شرایط کار و زندگی کارگران و اقشار کم درآمد و حقوق‌بگیر نبوده‌اند و برای تامین زندگی زحمتکشان ایران گامی برنداشته‌اند و بر نخواهند داشت.

بار دیگر به خانواده‌های کارگران داغدار تسلیت گفته و با تمام وجود در کنارشان ایستاده‌ایم. مردم ایران شایسته جامعه‌ای هستند که به ارزش‌های انسانی، امنیت و عدالت پایبند باشد.

سازمانهای عضو پیمان همکاری
شورای مدیریت گذار، حزب مشروطه ایران، لیبرال دمکرات، شورای ملی تصمیم، جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران، اتحاد برای آغازی نو، سازمان دمکراتیک یارسان، جنبش وحدت ملی ایرانیان
۴ مهر ۱۴۰۳ ، ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴