صلاح الدین خدیو
نیویورک تایمز ادعا کرده به اسنادی دست یافته که نشان می دهد، ایران از چند ماه قبل، از عملیات هفت اکتبر مطلع بوده و برای هماهنگی و تدارکات آن تلاش می کرده است.
به احتمال قوی گزارش نیویورک تایمز نوعی پرونده سازی است. از قسم پرونده سازی هایی که قبلا در مورد عراق انجام شد.
پس از انجام حملات یازده سپتامبر، دولت وقت آمریکا کوشید میان القاعده به عنوان عامل حمله و دولت صدام پیوندی بیابد.
تنها مدرک هم اظهار خوشحالی بغداد از انجام حمله و تایید کلی آن به مثابەی " تقاص جنایت های آمریکا " بود.
ظاهرا اکنون هم تلاش می شود با نخ تسبیحی مشابه میان یازده سپتامبر اسرائیل و جمهوری اسلامی ربطی پیدا شود.
ایران بلافاصله پس از هفت اکتبر به ستایش آن پرداخت و از طریق متحدان غیر دولتی خود در لبنان و یمن و عراق کوشید به کمک حماس بشتابد.
این امر به معنای دخالت ایران و حتی اطلاع آن از عملیات هفت اکتبر نیست.
غافل گیری بزرگ اسرائیل که به یک شکست بزرگ سیاسی، اطلاعاتی و نظامی انجامید، بدون یک رازداری بی سابقه امکان پذیر نبود.
نه تنها ایران و حزب الله، بلکه دفتر سیاسی حماس مستقر در دوحه هم از آنچه در سر یحیی سنوار و محمد ضیف می گذشت بی خبر بودند.
اگر غیر از این بود با نفوذی که اسرائیل در تهران و بیروت و دمشق دارد، حمله پیش از انجام لو می رفت.
ممکن است ماه ها و حتی شاید از چند سال قبل، ایدەای کلی برای انجام حملەای بزرگ میان اجزای جبهەی مقاومت و از جمله ایران وجود داشتە باشد،
بدین منظور که جلوی روند عادی سازی روابط کشورهای عرب با اسرائیل گرفته و دستور کار جدیدی به منطقه تحمیل شود.
اما این به هیچ وجه به معنای داشتن یک نقشەی پیشینی برای جنگی در مقیاس امروز غزه نبوده است.
به احتمال قوی خبرسازی این روزنامه تلاشی آگاهانه یا ناآگاهانه جهت توجیه حملەی احتمالی علیه ایران است. مشابه آنچه علیه عراق اتفاق افتاد.
طبعا حملەی بزرگ مقیاس بدون هماهنگی و همراهی آمریکا انجام نخواهد شد.
ادراک امنیتی و استراتژیک این دو کشور در خاورمیانه پس از هغت اکتبر دگرگون شده و طولانی شدن جنگ در غزه و پرهیز از آتش بس موید این ادعاست.
آمریکا و اسرائیل به بازگرداندن خاورمیانه به قبل از هفت اکتبر می اندیشند، علی الظاهر از طریق ایجاد موازنه های جدید، عبور از خطوط قرمز سابق و تضعیف حماس و حزب الله و احتمالا حوثی ها به گونه ای که اررش راهبردی شان را برای ایران از دست بدهند.
