رسانه‌های ایران، ۳آبان۱۴۰۳، از لغو شدن حضور تیم ملی دوومیدانی ایران در رقابت‌های آسیایی هنگ کنگ خبر دادند و این اتفاق را، «بهانه‌گیری فدراسیون دوومیدانی در زمینه صدور ویزا» دانستند.
برخی ملی‌پوش‌های دوومیدانی ایران می‌گویند رییس و مدیران این فدراسیون، عامدانه در زمینه اعزام این تیم کوتاهی کرده‌اند و منتقدین می‌گویند «احسان حدادی»، رییس فدراسیون دوومیدانی، برای خودش یک امپراتوری فساد تشکیل داده است.
پیام یونسی‌پور - ایران وایر
منبع «ایران‌وایر» اما گفته است که احسان حدادی نگرانی‌های بابت دستمزد ماهیانه، پاداش‌ها و اضافه برداشت‌های خود از بودجه این فدراسیون دارد و تا جای امکان، اجازه حضور دوومیدانی‌کاران ایرانی در رقابت‌های رسمی را هم نمی‌دهد.
احسان حدادی، مدیری که تلاش کرده است خودش را در تمامی جریانات اعتراضات سالهای اخیر مقابل مردم قرار دهد و با تمجیدهای اغراق‌آمیزش از «علی خامنه‌ای» به بدنه حکومت نزدیک شود، چگونه حتی از بودجه اعزام ورزشکاران به سود خود استفاده می‌کند؟
در‌حالی‌که بودجه فدراسیون دوومیدانی با رشدی چشمگیر مواجه شده، «جلیل ناصری»، یکی از دونده‌های ملی‌پوش ایرانی که به هنگ کنگ اعزام نمی‌شود، به‌دلیل مشکلات مالی دست از ورزش کشیده، نگهبانی می‌دهد و می‌گوید همسرش به‌دلیل مشکلات مالی، درخواست طلاق داده است.
ورزشکاران در چه زمانی به خارج از ایران اعزام نمی‌شوند؟
خبرگزاری «تابناک»، ۳آبان۱۴۰۳ در گزارشی مدعی شد فدراسیون دوومیدانی، از اعزام تیم دوی صحرانوردی به مسابقات قهرمانی آسیا «امتناع کرده» و این موضوع را، «به عدم صدور به موقع روادید» ارتباط داده است. در این گزارش تاکید شده بود که فدراسیون دوومیدانی مانند برخی دیگر از فدراسیون‌ها، از آنچه صادر نشدن ویزا توسط سفارت‌های خارجی می‌نامند، به‌عنوان بهانه‌ای برای جلوگیری از اعزام تیم‌ها و ورزشکاران به رویدادهای بین‌المللی استفاده می‌کنند.
جلوگیری از اعزام ورزشکاران یا تیم‌های ورزشی از سفرهای برون مرزی، اتفاق تازه‌ای نیست.
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
تصمیم‌گیری برای خروج ورزشکاران از کشور حتی برای حضور در اردوهای آماده‌سازی، برعهده «شورای برون مرزی» وزارت ورزش و جوانان است که اعضای اصلی آن را نیروهایی از نهادهای امنیتی و اطلاعاتی و برخی مدیران فدراسیون‌های ورزشی تشکیل می‌دهند. پس از آنکه شورای برون مرزی با خروج ورزشکاران موافقت کند هم، گاهی حراست یا مدیران فدراسیون‌های ورزشی به‌دلایلی علنی یا با بهانه‌هایی غیرواقعی، مانع از سفر ورزشکاران یا تیم‌های ورزشی به خارج از کشور می‌شوند.
این اتفاق بیشتر برای اردوهای آماده‌سازی ورزشکاران یا حضور آن‌ها در کشورهای عضو قاره اروپا یا آمریکا می‌افتد. بیم از پناهنده شدن ورزشکاران در کشورهای اروپایی و آمریکا، مدیران فدراسیون‌ها یا اعضای شورای برون مرزی را حساس‌تر از قبل کرده است.
تاکنون اما کمتر سابقه داشته که یک فدراسیون ورزشی در‌حالی‌که مجوز شورای برون مرزی وزارت ورزش و جوانان را نیز کسب کرده، با بهانه‌هایی ازجمله «صادر نشدن ویزا»، جلوی اعزام ورزشکاران خود را به یک دوره «رقابت‌های رسمی آسیایی» بگیرد.
چرا دونده‌های ایرانی به هنگ کنگ اعزام نشدند؟
پیش از آنکه خبر اعزام نشدن تیم دوومیدانی به رقابت‌های آسیایی رسانه‌ای شود، روزنامه «ایران ورزشی» در گزارشی در ۲۹مهر۱۴۰۳، از قطعی بودن لغو سفر دونده‌های ایرانی به بازی‌های هنگ کنگ خبر داد و نوشت: «فدراسیون دوومیدانی از ۹مرداد در جریان این رقابت‌ها بود. اول شهریور مدارک ورزشکاران را برای ارسال به سفارت هنگ کنگ جمع‌آوری کرد. اما چگونه ممکن است در‌حالی‌که همه موارد طبق برنامه پیش رفته بود و فقط تامین هزینه سفر دوونده‌ها باقی مانده بود، این اعزام لغو شود؟»
به نظر می‌رسد کلید واژه را روزنامه رسمی چاپ ایران، به‌صورت غیرمستقیم بیان کرده «فقط مانده بود تامین هزینه سفر دوونده‌ها.»
ایران ورزشی پیش‌بینی کرده بود که دلیل اعزام نشدن ورزشکاران، آماده نبودن آن‌ها و امکان نتیجه نگرفتن‌شان اعلام شود. به همین دلیل نوشته بود که این مسائل نمی‌تواند بهانه‌ای برای لغو سفر تیم دو صحرانوردی به قهرمانی آسیا باشد، چراکه تیم جوانان و تیم ملی صحرانوردی ایران سال قبل نایب‌قهرمان تیمی بودند و در انفرادی هم یک مدال طلا و یک نقره جوانان و یک برنز بزرگسالان گرفته بودند.
«روح‌الله گلستانی»، مربی دوومیدانی و پیشکسوت این رشته ورزشی، ۳آبان به رسانه‌ها گفت: «اعزام ورزشکاران هزینه‌هایی دارد که برعهده فدراسیون‌ها است. نه اینکه هزینه‌های غیرمعقولی باشد، چیزهایی مثل هزینه لباس، برگزاری اردو و البته پول تو جیبی ورزشکاران. فدراسیون اما تصمیم گرفت که تیم در این رقابت‌ها شرکت نکند.» او تاکید کرده بود که اعزام نشدن تیم دوومیدانی به بازی‌های قهرمانی آسیا، صرفا به‌دلیل «هزینه نکردن» بوده است.
از بودجه فدراسیون دوومیدانی چه می‌دانیم؟
منبع ایران‌وایر می‌گوید که احسان حدادی، رییس فدراسیون دوومیدانی، به ورزشکاران رشته‌های مختلف می‌گوید که آن‌ها هم باید مانند «فرزانه فصیحی» به‌صورت شخصی و با پیدا کردن اسپانسرها به رقابت‌های بین‌المللی بروند.
احسان حدادی درحالی چنین درخواستی را مطرح می‌کند که خودش بیش از ۱۵ سال، حتی البسه شخصی یا عمل‌های جراحی غیرمرتبط با رشته ورزشی خود را با بودجه وزارت ورزش و فدراسیون دوومیدانی تامین می‌کرد.
منبع ایران‌وایر می‌گوید: «بودجه فدراسیون دوومیدانی نه‌تنها کم نیست، که نسبت به سالهای قبل چندین برابر هم شده، ولی در ماه‌های گذشته جلوی تمامی اعزام ورزشکاران به تورنمنت‌های رسمی و غیررسمی گرفته شده است.» وزارت ورزش و جوانان، بهار ۱۴۰۳ اعلام کرد که بودجه سالانه فدراسیون دوومیدانی بیش از ۹۵ میلیارد تومان خواهد بود که به‌صورت کامل به این فدراسیون پرداخت می‌شود.
خبرگزاری «ایسنا»، ۲۱خرداد با تایید این خبر، از شوکه شدن مدیران فدراسیون دوومیدانی پس از این بودجه خبر داد و نوشت: «بودجه این فدراسیون در سال ۱۴۰۲ کمتر از ۱۸ میلیارد تومان بود. مدیران فدراسیون درخواست بودجه ۶۰ میلیارد تومانی داشتند، اما وزارت ورزش و جوانان بودجه ۹۵ میلیارد تومانی را برای این فدراسیون درنظر گرفت.»
با‌این‌وجود، منبع ایران‌وایر می‌گوید که احسان حدادی نگرانی‌هایی بابت از دست دادن بودجه‌ای دارد که تصور می‌کند بخش اعظمی از آن متعلق به فعالیت‌های شخصی اوست: «رییس فدراسیون تمامی سفرهای داخلی و خارجی‌اش باید با فرست‌کلاس باشد. برخلاف بسیاری از رووسای فدراسیون‌های ورزشی که ظاهرا دستمزدی دریافت نمی‌کنند، برای خودش حقوق ماهیانه در نظر گرفته و از مزایایی مانند اضافه کار یا حتی پاداش‌های ماهیانه نیز نمی‌گذرد.»
هزینه زندگی ورزشکاران به جیب چه کسی می‌رود؟
در‌حالی‌که بودجه فدراسیون دوومیدانی با رشدی چشمگیر مواجه شده، «جلیل ناصری»، یکی از دونده‌های ملی‌پوش ایرانی که به هنگ کنگ اعزام نمی‌شود، به‌دلیل مشکلات مالی، دست از ورزش کشیده، نگهبانی می‌دهد و می‌گوید همسرش به‌دلیل مشکلات مالی، درخواست طلاق داده است.
جلیل ناصری ۲۹مهر۱۴۰۳ در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایسنا، از مشکلات اقتصادی خود به‌عنوان یک دونده ملی‌پوش در ایران نام برد و ادعا کرد که به‌دلیل از دست رفتن زندگی‌اش، ورزش حرفه‌ای را رها کرده و سراغ نگهبانی دادن رفته تا جلوی متلاشی شدن زندگی شخصی خود را بگیرد.
احسان حدادی اما بی‌تفاوت به آنچه بر ورزشکاران رشته‌های دوومیدانی می‌گذرد، فدراسیون تحت امرش را ریاست می‌کند.
احسان حدادی پس از اعتراضات آبان۱۳۹۸ و سرکوب مردم ایران توسط نیروهای حکومتی، با حضور در راهپیمایی حکومتی به دوربین صداوسیما جمهوری اسلامی گفت: «هیچ‌کدام از کشورهای دیگر دلشان برای ما نسوخته. باید خودمان حواسمان به کشورمان باشد.»
پیش از المپیک لندن، احسان حدادی به مدیران وزارت ورزش و جوانان گفته بود که در صورت تامین هزینه‌های شش ماه تمرینش در آفریقای جنوبی و «آزاد گذاشتن او در امور شخصی»، برای ایران مدال خواهد آورد. بعدها خودش همین موضوع را تایید کرد و گفت: «به‌هرحال ما تمرین روح هم لازم داریم.»
احسان حدادی از دو سال قبل از المپیک ۲۰۱۶ ریو، ماهیانه ۱۰ هزار دلار به‌صورت اختصاصی و جداگانه از تمام ورزشکاران المپیکی ایران به‌صورت مستقیم از کمیته المپیک دریافت می‌کرد تا در آلمان برای رقابت‌ها آماده شود. نتیجه آن ۲۴۰ هزار دلار هم در المپیک ریو، «هیچ» بود.
البته «تمرینات روحی» احسان حدادی نتایج خطرناکی هم در پی داشت؛ مثلا شهریور۱۳۹۵ به‌دلیل آنچه «آزار‌و‌اذیت خانمی ۳۰ ساله» خوانده شد، به ۱۰۰ ضربه شلاق محکوم می‌شود. شاکی گفته بود: «احسان به من زنگ زد و گفت به خانه‌ام بیا باید صحبت کنیم. من رفتم و دیدم جز من، احسان و دوست احسان کسی نیست. او به من آبمیوه داد. بعد از نوشیدن آبمیوه بی‌هوش شدم و او به من تجاوز کرد.»
«صمد خرمشاهی»، وکیل شاکی پرونده احسان حدادی، همان زمان خبر داده بود که این ورزشکار از کشور گریخته و اگر به ایران بازنگردد، وثیقه او به اجرا گذاشته خواهد شد. با‌این‌حال پرونده تجاوز احسان حدادی با دستور نهادهای بالادست، بسته شد.
او براساس برآورد روزنامه «همشهری»، برای آماده‌سازی جهت حضور در المپیک توکیو، هزینه‌ای بیش از ۱۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان به کمیته ملی المپیک، فدراسیون دوومیدانی و وزارت ورزش تحمیل کرد. احسان حدادی پس از این هزینه‌ها در رقابت‌های المپیک توکیو، میان ۲۶ ورزشکار در رده آخر قرار گرفت. او در پایان مسابقاتش گفته بود: «اصلا ناراحت نیستم؛ من به احترام روح المپیک به این مسابقات آمدم.»
