احمد زیدآبادی
بعد از سقوط احتمالی اسد، یکی را در نظر دارم که در روزنامه‌اش خواهد نوشت:
"مردک متاعی هم نبود! در طول یک سال مقاومت سرسختانۀ حماس و حزب‌الله در برابر حملات بی‌امان ارتش اسرائیل، از جایش تکان نخورد و کمال نمک‌نشناسی را به جا آورد. اصلاً رژیمش هم بعثی بود. ایدئولوژی بعث را میشل عفلق ملحد پایه گذاشت و احزاب بعث در عراق و سوریه پیرو او شدند. در رژیم اسد تمام محرمات شرعی از برهنگی و مشروب‌خوری گرفته تا هر فسق و فجور دیگری آزاد بود.
زنش حتی حاضر نمی‌شد یک دامن به نسبت بلند بپوشد که با وزیدن باد، آن صحنۀ زننده رقم نخورد. کمترین اعتقادی به شریعت نداشت. حتی یک بار گفته بود: "در دنیای امروز حکومت‌های دینی محال است دوام بیاورند!"
در طول سه دهه حکومت پدرش هم امن‌ترین مرز اسرائیل همان مرز جولان بود. یک گلوله از آنجا به سمت اسرائیل شلیک نشد. بعد هم که بساط مذاکرات سازش در مادرید پهن شد، پشت میز مذاکره با صهیونیست‌ها نشست تا آزادی جولان را از آنها گدایی کند!خلاصه این بشار هم آش دهن‌سوزی نبود که لازم باشد برای سقوطش نگران شد."
