فرزانه روستایی

امروز صبح خودم فهمیدم اشتباه کردم وقتی تیتر ویدئوی دیشب را می زدم. قضاوت من این بود که تحریر الشامی ها وحشی و غیر متمدن هستند و هیچکدامشان زبان آدم نمی فهمند. اما امروز شورشیان پس از فتح دمشق و همه پایگاههای نظامی و آزاد کردن دهها هزار زندانی بیگناه و حتی راه پیدا کردن به اتاق خواب بشار اسد، نه کسی را خوردند و نه قتل عامی راه افتاد. تو گویی تحریر الشامی ها همه آکادمیسین بودند و رژیم اسد هم فقط منتظر یک فوت بود تا از هم فرو بپاشد.

اما اسلامگراهای وطنی با لایحه حجاب و عفاف و از راههای قانونی سرکوب سیستماتیک در تلاش هستند بلایی بر سر مردم ایران بیاورند که عواقب آن دست کمی از جنگ داخلی ندارد. حزب پادگانی و سرداران سپاه و مجلس در کنترل جبهه پایداری در شرایطی که کشور عملا دچار ورشکستگی سیاسی اقتصادی است قصد دارند با لایحه حجاب دولت مستقر را که البته گیج می زند سرنگون، حواس مردم را از شکست های پی در پی پرت و کشور را تبدیل کنند به یک سازمان غیر قابل اداره و غیر قابل نجات.

من نام این راهکار را سیاست دیگ آب جوش و سر سگ گذاشته ام. یعنی اگر مردم با ما راه نمی آیند و نمی گذارند تا ما دربست کارگزار مافیای تحریم و سفارت روسیه باشیم ما هم کشور را بر سرشان خراب کنیم تا اگر سود آن به جیب ما نمی رود به جیب هیچ کس دیگری هم نرود. آن آخوندهای زامبی مغز فندقی نیز که استدلال می کردند حفظ سوریه حتی از خوزستان مهمتر است و دلار پاشی به پای جبهه مقاومت را توجیه می کردند امروز شاهدند که از محور و هلال شیعی فقط علی خامنه ای مانده است و نوحه خوان های لات و عربده کش بیت.