نتایج جهانی آینده دموکراسی در ایران

• ایران، کشوری بزرگ، ثروتمند، بدون بدهی خارجی، با نسل‌های جوان تحصیلکرده و خلاق، و ملتی عادتا خرج‌کن و دست و دلباز، بزرگترین بازار جهانی بازسازی زیربنایی، با ارزش چندین هزار میلیارد دلار برای سال‌ها خواهد بود. (ترامپ قرارداد برجام را به این دلیل پاره کرد که دولت ایران، به دستور روسیه، دادن بیشترین درصد بازار بازسازی ایران به آمریکا را نفی کرد)

• اروپا با داشتن درصدی، البته بسیار کمتر از آمریکا، کماکان بسیار راضی خواهد بود.

• چین هم، که اصولا کاری به سیاست ندارد، با اطمینان از ادامه داشتن نفت ارزان ایران راضی خواهد ماند.

• روسیه هم، که به هر حال در اوضاع اسفناک مالی امروز زیاد جای مذاکره ندارد، احتمالا با ادامه عدم بهره‌برداری ایران از گاز دریای کاسپین و یا امتیازاتی مشابه چندان ناراضی نخواهد بود.

• کشورهای حوزه خلیج فارس هم نفس راحتی از نبودن این تنها خطر دائمی‌ کنار گوش‌شان خواهند کشید.

ترتیب سریع کار تا به اینجا چنین شده و چنین پیش می‌رود:

• قبول رژیم ایران برای خروج از سوریه (به دستور روسیه)

• خروج حزب‌الله از سوریه (به دستور رژیم ایران)

• قبول اسد برای ترک قدرت (به دستور روسیه و موافقت جمهوری اسلامی ایران)

• ممانعت عراق از دادن اجازه به گروه‌های طرفدار رژیم ایران برای رفتن به سوریه (به تمایل عراق و موافقت آمریکا)

• پشتیبانی لجستیک و سیاسی ترکیه از مخالفان اسد در سوریه (با موافقت و هماهنگی آمریکا)

• سکوت اسرائیل در مقابل اتفاقات سوریه (با اطمینان دادن به آمریکا)

• عدم اقدام نیروی هوایی روسیه مستقر در سوریه در سرکوبی مخالفان (بر اساس توافق با آمریکا)

احتمالا ادامه سریع کار از اینجا به بعد به این شکل خواهد بود:

• درگیری جدید بین اسرائیل و رژیم ایران (تحریکات اسرائیل برای وادار کردن حکومت ایران به حمله موشکی، با وانمود کردن حمله قریب الوقوع به تاسیسات اتمی‌ ایران)

• «ضدحمله» پیشگیرانه اسرائیل به تشکیلات اتمی، زیرساخت‌های موشکی و همچنین تاسیسات سازمانی سپاه

• انبارهای موشکی زیرزمینی ایران نیز غیرقابل استفاده خواهد شد (مثلا بمباران و مسدود کردن راه ورودی و خروجی آنها)

• احتمالا چند مرکز مهم حکومتی، مانند بیت رهبری و پناهگاه مستحکم زیرزمینی آن (قابل رؤیت در تعدادی از عکس‌های مربوط به ملاقات‌های خامنه‌‌ای به عنوان مثال با پوتین و اسد)

• پخش خبر مربوط به این حملات و چگونگی پیشرفت مراحل آن، کمی‌ پیش از شروع، به دو منظور:

• آگاه کردن کارکنان آنها به تخلیه هدف‌ها برای حداقل تلفات مردمی‌

• اطلاع و آماده شدن مخالفان داخلی برای سازماندهی و آغاز تظاهرات خیابانی

• در این شرایط بلبشو برای حکومت، همزمان سرکوب بسیار خشن از طرف عوامل ارتجاعی سپاه از یکسو، و پیوستن بسیاری از آنها به مردم از سوی دیگر آغاز خواهد شد.

• به تدریج این پیوستگی هرچه بیشتر شده و سقوط کامل رژیم تسریع خواهد گشت.

به گفته‌‌ی هانا آرنت فیلسوف بزرگ یهودی آلمانی قرن بیستم، «سقوط رژیم‌های توتالیتر ایدئولوژیک دو مرحله دارد؛ در آخر کار سرکوب بسیار خشن و بی‌رحمانه است، و تا یک ربع به پایان، همه چیز عادی و تحت کنترل به نظر می‌رسد.»