جزیره قشم

رحیم قمیشی

من نمی‌دانستم در خلیج فارسِ زیبای ایران، دسته‌های فراوانی از دلفین‌ها زندگی می‌کنند، بیش از هزارها دلفین آزاد.

من نمی‌دانستم مردم استان هرمزگان, این همه میهمان‌نواز هستند و دوست داشتنی.

نمی‌دانستم از سرمای زیر صفر مناطق بالای ایران، می‌شود رفت جایی که کولرها، در ماه اول زمستان، هنوز هم به‌کار هستند!

من واقعا نمی‌دانستم جزیره قشم ما چند برابر برخی کشورهاست، و مردمان غالبأ اهل تسنن آنجا، چقدر مهربان هستند و چقدر دلسوز ایران.

چند روزی میهمان دوستان عزیزم در قشم بودم، از هزار سفر خارجی برایم دلپذیرتر. آهوهای آزاد، دلفین‌ها، پرندگان زیبای مهاجر، ماهی‌های رنگ به رنگ، شترها، طبیعت زنده، فیتوپلانکتون‌ها که مثل جواهر در ساحل، درخشش شبانگاهی داشتند.

آب نیلگون و مسحور کننده خلیج فارس...

خدای من!

تو چقدر نعمت به ایران ما داده‌ای.

این نعمت هر کجای دنیا بود میلیاردها دلار از آن درآمد داشتند، اما در ایران، جز بدبختی نیفزوده!!

مواظب باشیم روسری از سر کسی نیفتد، مواظب باشیم کسی به حکومت چیزی نگوید، به ولایت فقیه، به آرمان‌های انقلاب.

کسی نگوید سوریه چه شد، کسی تحلیلش دل مردم را خالی نکند. کسی نپرسد چرا کشورمان عقب مانده!

با نوجوانان اینجا به گفتگو نشستم.

می‌گویند کسی (از مقامات) که به فکر ما نیست.

می‌گویم یک ایران است و یک خلیج فارس. می‌خندند؛
- دروغ می‌گویند! پس چرا هیچکس به اینجا نمی‌رسد.

کودکان راست‌تر می‌گویند.

نه بیمارستانی، نه سینمایی، نه مرکزی فرهنگی، نه امکان اشتغالی.

می‌گویند درس بخوانیم چه شود؟ وقتی با یک بار قاچاق بعضی صد میلیون تومان در می‌آورند، لیسانس چه کمکی به ما می‌کند!

می‌گویند همه کشور همین شده.

آنها راست می‌گویند.

می‌گویم زبان یاد بگیرید، گردشگر خارجی بیاید، راهنمایش شوید.

کدام گردشگر؟