ما ایرانیان که ۴۶ سال پیش توسط مار غاشیه ی اسلام اول گزیده شدیم بعدش هم بلعیده شدیم نه تنها از هر چه سیاه و سفید و اسم اسلام دارد می ترسیم بلکه پدر جدمان هم که بیاید و بگوید این اسلام با آن اسلام فرق دارد به او می گوییم مرده شور هر جور اسلامی را ببرد و باور نمی کنیم که مثلا اسلام انواع مختلف دارد، نوع متحجر دارد، نوع متمدن دارد، نوع نو اندیشانه دارد، نوع کهنه اندیشانه دارد، نوع شریعتی و سروش دارد، نوع مصباح و تمساح دارد و از این قبیل....
وقتی در سوریه بشار در عرض چند روز با مخ کنار رودخانه ی ولگا سقوط کرد و به جایش جولانی آمد این شیخ جوان حرف هایی زد بچه گول زنک و دلخوشکنک و در اولین قدم کراوات داداشش را دور گردن پیچید و عمامه از سرش بر داشت و گفت که با پوشش زنان کار ندارد و با اسراییل کار ندارد و با کسی دشمنی ندارد و چه و چه.
ما که هنوز در شیکم مار غاشیه ی جمهوری اسلامی در حال زندگی و زدن توو سر و کله سایر شکم نشینان برای پیدا کردن راه خروج از آن هستیم باز گفتیم نکند به اندازه ی یک میلیونیوم درصد این اسلام آن اسلام نیست و شاید نوع دیگری ست که با دیدن صحنه موهن دست ندادن رهبر انقلاب سوریه با دو مقام سیاسی زن خارجی این یک میلیونیوم درصد خوشبینی ما جای خودش را تماما به «اسلام سیاسی خوب، اسلام سیاسی مُرده است» داد و به خودمان گفتیم اسلام سیاسی آدم بشو نیست که نیست و باید آن را در هر شکل و صورت اش شوت کرد وسط کویر، کنار زباله های هسته ای فوق خطرناک.
امروز هم دیدیم به سلامتی و میمینت در دمشق گشت ارشاد راه افتاده و این یارو هم دارد پا در جای پای جمهوری نکبت خودمان می گذارد که لعنت بر او باد.
من فقط دعا می کنم کار به جایی نرسد که سوریه ای ها با حسرت بگویند بشار جان کجایی که یادت بخیر و بیا ماها را از شکم این مار آدمخوار بیرون بکش!
