مهدی نصیری

تقابل بین آمریکا و جمهوری اسلامی به مرزهای حساس و تعیین کننده ای رسیده است. می توان در نمایی نه چندان دور سایه یک نبرد نظامی احتمالی را دید. ایرانیان باید در کدام طرف این صف آرایی بایستند؟ به نظرم تصمیم گیری در این مورد امر دشواری نیست اگر معیار جانبداری از یک طرف را "تامین منافع ملی ایران" قرار بدهیم.

با مروری گذرا به فاجعه ای که در این ۴۵ سال بر سر ایران رفته، در می یابیم که عوامل و مسببان اصلی این فاجعه نه آمریکا، نه اروپا و نه اسراییل بوده اند و اگر قرار است الزاما به دنبال یک دست خارجی بگردیم می توانیم چشمی به روسها داشته باشیم که سوار بر سیاست نفهمی حاکمان جمهوری اسلامی شدند و به سان یک گاو شیرده، نظام ولایی را دوشیدند و سواری گرفتند و شواهد بیانگر آن است که به زودی لگدی بر کپل این گاو مقدس خواهند زد و او را در طوفانی از تحریم و حمله احتمالی نظامی تنها خواهند گذاشت!

بسی واضح است که آنچه بر ایران در حاکمیت جمهوری اسلامی رفته است توسط ولایت مطلقه فقیه به همراه مخلفاتش بوده و آمریکایی ها و اسراییلی ها کمترین نقشی نداشته اند و بلکه در مواردی هم مانند رهایی از شر صدام و طالبان در دهه هفتاد به کمک جمهوری اسلامی آمده اند و اسراییلی ها با همراهی آمریکا در جنگ ایران و عراق برای ایران سلاح فرستاده اند.

پیشتر نیز این حکایت را گفته ام که فردی از امام صادق ع پرسید: بنی امیه بدترند یا کفار روم؟ امام پاسخ داد چه کسی با ما دشمنی می کند، ما را زندانی و می کشد؟ بنی امیه یا رومی ها؟

حالا باید پرسید چه کسی ایران را ویران کرده و دهها بحران و مصیبت بر این کشور و جامعه تحمیل کرده است؛ آمریکا و اسراییل و ترامپ و نتانیاهو یا ولایت فقیه؟

سخن بر سر این نیست که آمریکا و اسراییل فرشته اند، سخن در این است که امروز آمریکا و اسراییل علیه حاکمیتی ایستاده اند که ویرانگر ایران بوده و تمام قد در برابر منافع ملی و اکثریت قاطع مردم ایران عمل کرده است. عقل و خرد محاسبه گر مردم ایران اقتضا می کند که به عنوان اجنبی ستیزی، جانب دشمن خانگی خود را نگیرند.

وقتی داری در زیر لگدهای هیولایی وحشی و زبان نفهم له می شوی و در همان حال کسی در صدد مقابله با این هیولا بر آید و تو اگر حتی مطمئن نباشی که آیا آن یاریگر چقدر در یاری دهی اش صداقت دارد، باز به حکم عقل باید جانب یاری دهنده را بگیری چرا که دفع خطر و ضرر قطعی بر مقابله با ضرر محتمل رجحان و بلکه وجوب دارد.

در میان اپوزیسیون جمهوری خواهِ جمهوری اسلامی کسانی یافت می شوند - که اتقافا بعضا در آمریکا ساکنند و از مواهب پناهندگی در آمریکا بهره مندند ـ که در این معرکه به شدت آمریکا و اسراییل ستیز شده اند و به پادشاهی خواهان و شخص شاهزاده رضا پهلوی به خاطر روابط گرمش با آمریکا و اسراییل می تازند. خب تا اینجای کار عیب چندانی ندارد؛ آنان در اظهار نظر آزادند اما اشکال کار در این جاست که همچنان وانمود می کنند اپوزیسیون جمهوری اسلامی اند، در حالی که در طرف آقای خامنه ای ایستاده اند و دم خروسشان هم وقتی بیرون می زند که برای سید حسن نصرالله و حماس و مقاومت و بازوهای نیابتی جمهوری اسلامی، مداحی یا مرثیه سرایی می کنند!

به نظرم باید به این امپریالیسم ستیزان حرفه ای یادآور شد که اگر واقعا خطر آمریکا و اسراییل و شاهزاده را برای ایران و ایرانیان بیش از حاکمیت ولایت فقیه می دانید، هر چه سریعتر دست از حرفه اپوزیسیون گری بردارید و به تجدید بیعت با ولی امر مسلمین جهان بپردازید و در کنار او و اعوان و انصار اندکش، با آمریکا و اسراییل وارد جنگ شوید که فردا دیر است و ممکن است دچار عذاب وجدانی ابدی شوید!

البته ممکن است مساله اصلی بعضی از این جمهوری خواهان دشمنی با آمریکا و اسراییل نباشد و بلکه با بازگشت آقای پهلوی مشکل دارند، که در این صورت باید به آنان گفت که لازم نیست برای مقابله با شاهزاده، آمریکا ستیز شوید و به طرز ضایعی کنار ولایت فقیه قرار بگیرید، بلکه شما هم بروید رهبر و لیدر خود را پیدا و معرفی کنید و در تقابل بین آمریکا و جمهوری اسلامی، در کنار دشمن ایران و ایرانیان قرار نگیرید.