ادامه سرمایه‌گذاری در بخش نظامی و امنیتی
در حالی که بخش‌های صنعتی و اقتصادی ایران با بحران مواجه‌اند، سرمایه‌گذاری در بخش‌های نظامی و امنیتی همچنان ادامه دارد. برنامه هسته‌ای بهانه‌ای برای جذب بودجه و توجیه هزینه‌های هنگفت در این حوزه است..

أساسا برنامه هسته‌ای ایران به یک ابزار سیاسی و ایدئولوژیک برای حکومت تبدیل شد که نه ‌تنها به توسعه اقتصادی کمکی نکرد، بلکه هزینه‌های زیادی را بر کشور تحمیل کرد. اما از دیدگاه حکومت، بقای سیاسی مهم‌تر از رفاه اقتصادی است، و تبلیغات هسته‌ای نقش مهمی در حفظ این بقا دارد.

امروز که نظام درگیر مذاکرات اجباری با رئیس جمهور جدید آمریکا دونالد ترامپ است از نگاه طیفی از تئوریسین های نظام برداشتن یک گام نهایی، یعنی رونمایی از سلاح هسته ای می تواند بقای رژیم را تضمین کند. برعکس، کم نیستند کسانی که معتقدند رونمایی از سلاح هسته ای تیر خلاص جمهوری اسلامی و اتحاد جهانی علیه نظام آخوندی در ایران را تدارک خواهد داد.

حال این علی لاریجانی تحصیلکرده نظام است که پس از سرداران سپاه از ضرورت ساخت سلاح هسته ای سخن می گوید. آیا او نمی داند که جدی تر شدن تحریم ها درآمدهای اندک دولت را به صفر می رساند و بر فرض مسلح بودن به بمب اتمی، با تشدید تحریم ها عملا پولی برای اداره کشور باقی نخواهد ماند و اگر درآمدهای اندک نفتی به کشور وارد شود سهم شرکت های وابسته به بیت و سپاه خواهد بود نه دولت یا مردم.

بی شک لاریجانی و مدیران عامل شرکت های وابسته به سپاه و بیت فکر این را کرده اند که با دلار احتمالا ۱/۵ میلیون تومانی چگونه خواهند توانست کشور را اداره کنند. حتما به این فکر کرده اند که تورم ۳۰۰ یا ۴۰۰ درصدی موج چمعیت خشمگین را به خیابان ها خواهد کشاند و از قضا این بار شاید دیگر از تفنگ ساچمه زن کاری بر نیاید و نیروهای حزب الله و عراقی نیز امکان انتقال به خیابان های ایران را نخواهند داشت.

آنها که در اندیشه ساخت سلاح هسته ای هستند و آنها که فکر می کنند می توانند پایگاه فوق استراتژیک آمریکا در دیگو گارسیا را موشک باران کنند احیانا به این نیز فکر کنند که اگر ترامپ و پوتین بر سر اکراین به توافقی دست یابند دیگر از حمایت روسها نیز خبری نخواهد بود و این بار باید بدون مشاوره لشگر مشاوران روسیه أمور را اداره کنند.