سهام نیوز

پس از تهاجم روسیه به اوکراین و اشغال بخش‌هایی از خاک این کشور ـ که بر اساس موازین بین‌المللی متعلق به اوکراین است ـ هواداران ‌ ولایت‌فقیه در ایران، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین را به تمسخر «دلقک» می‌نامیدند؛ تنها به این دلیل که سابقه‌ی فعالیت در عرصه‌ی تلویزیون و کمدی داشت. برای آن‌ها درک «دموکراسی» دشوار بود: شرایطی که یک شهروند عادی می‌تواند بر اساس رای مردم به رهبری کشور برسد.

اما زلنسکی، برخلاف تصورات اولیه، نشان داد که نه‌تنها شجاعت و درایت لازم برای رهبری در شرایط بحرانی را دارد، بلکه با وجود پیشنهادهای رسمی پناهندگی از سوی کشورهای اروپایی، اوکراین را ترک نکرد. او ماند، در کنار مردمش، در خط مقدم جنگ.

در مقابل، خامنه‌ای که عنوان جعلی «امام» یا «نایب امام» و «آیت‌الله‌العظمی» را یدک می‌کشد، اکنون پنهان شده است! البته این اولین بار نیست. نه‌تنها در این دوران جنگ و بحران، بلکه در زمان‌های عادی نیز او به‌ندرت در معرض پاسخ‌گویی مستقیم قرار می‌گیرد. او در تمام این سال‌ها از پذیرش مسئولیت فساد، سرکوب، و ناکارآمدی نظام فرار کرده است؛ از برگزاری یک نشست ساده‌ی پرسش و پاسخ با خبرنگاران امتناع کرده است. هیچ‌گاه اجازه‌ی تحقیق و نظارت شفاف بر نهادهای اقتصادی و نظامی تحت نظارتش را نداده است. او پنهان شدن را به رویارویی ترجیح داده است. از نگاه فرقه‌ای او، حتی جان سربازان ارزش ذاتی ندارد؛ چرا که کشته شدن در مسیر بقای نظام، در اعتقاد امثال او، «راهی به بهشت» است. این نگاه ابزاری به انسان‌ها، بخش جدایی‌ناپذیر از حاکمیتی‌ست که هدف نهایی‌اش نه رفاه مردم، که بقای خود است.

تاریخ قضاوت خواهد کرد، و شاید همین امروز نیز می‌توان قضاوتی موقتی کرد: کدام‌یک رهبری بود که در کنار مردمش ماند، و کدام‌یک پشت دیوارها و سلاح‌ها پنهان شد؟ کمدین، یا به اصطلاح آیت الله»؟