اما سوال این است که چرا این احمقی که می خواست جایزه صلح را بگیرد و با شعار صلح و پایان جنگها، رای آورده بود، جنگ و خشونت را روش کرد؟ آنهم جنگی که در نقض شعار "آمریکا اول" قرار می گیرد و "اسرائیل اول" جای آن را می گیرد و شرکت در جنگی که در آن هیچ چیز جز ضرر برای آمریکا ندارد؟ مهمترین پاسخ در این رابطه لابی عظیم صهیونیستها و مسیحیان صهیونیست می باشند و فساد عظیم دستگاه سیاسی آمریکا و خریده شدن آنها و بکار گرفته شدن آنها از طرف این لابی است. قدری انسان را یاد فساد سناتورهای سنای امپراطوری رم در زمان انحلال آن می اندازد.

اما ایران ما:

کارشناسان بسیاری بر این نظر بودند که حتی اگر آمریکا به یاری اسرائیل که در رسیدن به اهداف خود در ایران شکست خورده است، بشتابد، تنها از راه حمله هوایی نمی تواند شکست را به پیروزی باز گرداند و به نیروی عظیم زمینی نیاز است. یعنی همان چیزی که آمریکا ندارد. این واقعیت را در کنار واقعیت دیگری بگذاریم و آن اینکه، آمریکا، از جنگ ویتنام ببعد در تمامی جنگهای خود شکست خورده است.

بنا براین می شود گفت که اگر دیپلماسی و نیروهای نظامی ایران در دفاع از ایران زمین، هشیارانه عمل کنند، آخرین شکست را نصیب احمق ترین ابر قدرت جهان خواهند کرد و آمریکا مجبور خواهد شد از حضور خود در آسیای غربی/خاورمیانه، بشدت بکاهد و اینگونه، کم کم شاهد پایان زیست منحوس آخرین «پروژه استعماری مهاجران/اسرائیل» که استعمار انگلستان بر منطقه تحمیل و اینگونه بیش از 70 سال منطقه را دچار بی ثباتی و خشونت کرد، خواهیم بود.

دوباره تکرار می کنم که بعد از دفع متجاوزان به خاک وطن، یعنی دفاعی که ارجحیت مطلق به هر امر دیگری دارد، باید به سراغ استبداد مذهبی حاکم و بخصوص آقای خامنه ای که با سیاستهای تنش زا و ابلهانه خود وطن را دچار چنین وضعیتی کرد رفت و تغییرات عمیق ساختاری را به آن تحمیل کرد. از نظر اینجانب، این روش موثر ترین راه برای باز پس گرفتن حق حاکمیت مردم بر وطن از غاصب آن و به نتیجه رساندن جنبشهای 130 ساله ایرانیان برای استقرار جمهوری شهروندان ایران در وطن مستقل و آزاد می باشد.