آقای ترامپ دست شما درد نکند! این ها را دارم به عنوان یک یهودی در یکی از سالن های مرگ داخائو برای شما می نویسم. خیلی ممنون از شما که برای رهایی ما یهودیانی که در این اردوگاه در حال مرگ تدریجی هستیم اقدامی «نمی کنید»! این ها به شما چه! «امریکا فرست!» گور بابای بقیه ی دنیا!
می دانید جناب ترامپ! مرگ تدریجی یا کشته شدن در راه آزادی اصلا بد نیست و باعث افتخار است! به فراموشی سپرده شدن انسان های زیر ظلم بد است!
شما درست می گویید. سدعلی و حکومت اش تاجران خوبی هستند و شما هم که تاجر هستید می توانید به جای دعوا مرافعه با آن ها روابط خوب تجاری باهاشان برقرار کنید. آن ها نفت دارند و شما پول دارید برای مفت‌خری کردن نفت آن ها. این وسط گور پدر مردم ایران که صاحبان واقعی نفت هستند و دارند به تدریج در کشور نازی های مسلمان جان می دهند.
این ها به شما چه! خلبانان خیلی ماهر بی ۲ی شما در تاریکی شب و بدون وجود ماه و غیره، فردو را با خاک یکسان کردند و شما را از خطر هسته ای دور کردند و الان وقت آتش بس و بستن قراردادهای تجاری با نازی های مسلمان است.
فقط یک چیز را بگویم و بروم در صف جیره ی زندگی که می خواهند به من بدهند بایستم:
اگر به سراغ ما نیامده بودید شکایتی نداشتیم و منتظر مرگ تدریجی مان بودیم. ولی وقتی شما امریکایی ها را پشت دروازه ی کشتارگاهِ داخائوی اسلامیِ نکبت دیدیم بارقه ی امیدی در دل مان درخشید که با آتش بس شما خاموش شد. دیدن عقب گرد و عقب نشینی شما خیلی دردناک بود خیلی. ولی ما کماکان منتظر مرگ هیتلر اسلامی یعنی شخص سدعلی می مانیم شاید در درون اردوگاه اتفاقی رهایی بخش بیفتد.
انسان به امید زنده است و البته به کینه و انتقام گیری. کینه و انتقام گیری از آدمکشان و آدمخوران و انتقام گیری از آن ها و معامله گران با آن ها و رفقای آن ها و خودفروشان و آدم فروشان فرصت طلب. ما با این امید زنده می مانیم و به موقع خدمت شما عرض سلام و ادب خواهیم کرد. تنک یو میستر پرزیدنت....
