محمد علمیه، مشاور رئیس سازمان فناوری اطلاعات ایران در امور رسانه، در برنامه‌ای از شبکه شش تلویزیون، به راحتی و بدون هیچگونه ملاحظه‌ای از بهائیت سخن گفت و حتی از این فرقه به عنوان یک گروه «معتبر» که در کنار دیگر مردم ایران زندگی می‌کنند، یاد کرد. این موضع‌گیری نه تنها بی‌توجهی به حساسیت‌های اجتماعی است، بلکه به نوعی تطهیر و عادی‌سازی یک فرقه ضاله در فضای عمومی است که در هیچ‌جای جمهوری اسلامی ایران جایی ندارد.

فرقه بهائیت، که به وضوح در تضاد با اصول اسلامی و قوانین جمهوری اسلامی ایران قرار دارد، از سوی مقامات کشور به عنوان یک فرقه غیرمجاز شناخته می‌شود. تبلیغ و ترویج این فرقه نه تنها از نظر شرعی ممنوع است، بلکه امنیت اجتماعی و فرهنگی کشور را نیز تهدید می‌کند. اما در کمال تأسف، این مشاور دولتی، در حالی که باید از نهاد‌های دولتی و رسانه‌ای حفاظت کند، در یک برنامه زنده و علنی به ترویج نظرات و تفکرات این فرقه پرداخته و به هیچ وجه نسبت به حساسیت‌های اجتماعی و مذهبی مردم ایران توجهی نکرده است.

این پرسش مطرح است؛ چرا باید شخصی با این مسئولیت، چنین اظهار نظر‌هایی داشته باشد؟ وقتی فردی که مشاور رئیس سازمان فناوری اطلاعات است، در برنامه‌ای تلویزیونی به تبلیغ و عادی‌سازی بهائیت می‌پردازد، آیا این نشان از بی‌توجهی به قوانین و ارزش‌های ملی و دینی کشور نیست؟ آیا چنین فردی که در یک جایگاه حساس دولتی قرار دارد، شایستگی ادامه حضور در این سمت را دارد؟ این اتفاق نه تنها خطای رسانه‌ای است، بلکه ممکن است به نوعی زمینه‌ساز مشروعیت دادن به یک فرقه ضاله در فضای عمومی باشد.

تلویزیون ملی جمهوری اسلامی ایران، که توسط بیت‌المال تأمین می‌شود و باید در خدمت ترویج ارزش‌های اسلامی و ملی باشد، نباید به چنین اظهاراتی فرصت انتشار بدهد. این رسانه که باید نماد وحدت و انسجام مردم ایران باشد، چگونه می‌تواند در برنامه‌ای زنده، به فردی که به ترویج اندیشه‌های مخالف با اصول دینی و مذهبی کشور می‌پردازد، میدان بدهد؟

مسئولان رسانه‌ای و نهاد‌های نظارتی باید فورا وارد عمل شوند و با فردی که چنین اظهاراتی را در رسانه ملی مطرح می‌کند، برخورد قاطع و فوری انجام دهند. این فرد نه تنها باید از سمت خود برکنار شود، بلکه باید پاسخگوی اقدامات خود باشد که در تضاد با اصول کشور قرار دارد. اگر رسانه ملی به چنین افراد بی‌دقتی میدان دهد، پس در آینده نیز ممکن است هر فردی با هر تفکر و عقیده‌ای، از فضای عمومی برای ترویج عقاید خود استفاده کند.

باید تاکید کرد که هیچ‌گونه مشروعیتی به بهائیت در جمهوری اسلامی ایران داده نمی‌شود و هرگونه ترویج آن در رسانه‌های دولتی نه تنها مغایر با قوانین جمهوری اسلامی است، بلکه به نوعی تهدیدی برای انسجام اجتماعی و فرهنگی کشور به حساب می‌آید. امیدواریم که مسئولان کشور با دقت نظر بیشتری در انتخاب افراد برای پست‌های دولتی عمل کنند و اجازه ندهند که چنین اتفاقاتی دوباره تکرار شود.