اول این که من این قدر شجاعت دارم که هر چه می گویم علنی بگویم و از گفتن حرف هایم رو در روی این دو دوزه بازان خجالت نکشم. آقایان بروند فکری برای خودشان بکنند که همه ی کارهایشان زیر زیرکی و نمایشی ست و جرات بیان صریح افکارشان را ندارند.

بنابراین بارها گفته ام و باز هم می گویم که من طرفدار دریافت کمک نظامی از اسراییل و امریکا هستم و بدون کمک آن ها ساقط کردن حکومت نکبت را ناممکن می دانم یا در صورت ممکن بودن،،، کار برانداختن حکومت نکبت را بسیار دشوار می بینم.

پس کاری که اسراییل در عرض ده دوازده روز با زدن بی نظیر جمهوری نکبت اسلامی کرد و با بمبی که امریکا بر روی فردو و نطنز و اصفهان انداخت هزار بار موافقم.

آقایان اگر جرات دارند بیایند و مقالاتی بنویسند که «مثلا» تجاوز امریکا و انگلیس و فرانسه و شوروی به آلمان هیتلری بد و اشتباه بود و کار آلمانی هایی که مخالف هیتلر بودند و از این کشورها حمایت می کردند و به آن ها کمک مبارزاتی و تسلیحاتی می رساندند یا از آن ها دریافت می کردند «خیانت به کشورشان» بود تا جواب اساسی و دندان شکنی به آن ها بدهم! البته این ترسوهای بزدل، جرات بیان چنین حرفی نخواهند داشت و قطعا جرات این را هم نخواهند داشت که بگویند در یهودی کشی و هولوکاست حق با هیتلر بود و کشتن یهودی ها از نظر آن ها هم کار خیلی خوبی ست!

دوم به آقایانی که مرا حامی «««تجاوز»»» به خاک سرزمین مادری ام، و «««تجاوز»»» به ایران می نامند، می گویم که کاری که اسراییل در این ده دوازده روز کرد و ای کاش تن به آتش بس نمی داد و به این کار ادامه می داد، تجاوز به ایران نبود، بلکه زدن سر و دست و پا و کشیدن نیش زهرآگین اژدهای خطرناکی بود به نام جمهوری نکبت اسلامی که بر روی خاک ایران چنبره زده و ساکنان این سرزمین که سرزمین مادری ماست را به فلاکت و بیچارگی کشیده و مردم جهان آزاد را هم عاصی کرده است. هر کس که به کمک مردم ایران بیاید و در این خاک، با این اژدها بجنگد قدم اش روی چشمان من است و من تا آن جا که بتوانم به او کمک می کنم و به این کمک کردن افتخار هم می کنم.

سوم آقایان،،، زمانی که من رو در رو با عراقی های متجاوز و صدامیان می جنگیدم و آن ها را روانه ی جهنم می کردم و این قدر به دست خودم دشمن متجاوز را به دَرَک واصل کرده ام که در مخیله ی آقایان هم نمی گنجد، یا با پوشک و کهنه ی دور پایین تنه شان، تاتی تاتی می کردند یا بچه دبستانی بودند و در کوچه گل کوچیک بازی می کردند بنابراین بروند با همقد خودشان در بیفتند و دعا کنند که حکومت نکبت همچنان بر سر کار بماند چه اگر روزگار جور دیگری رخ بنمایاند آن وقت کارشان با من و امثال من و کرام الکاتبین خواهد بود....