جبهه نجات ملی

با اين رژيم اسلامی نه با جنگ كه با اتحاد ملی باید مقابله کرد. در بحران کنونی، این نظام يا مجبور به تعيير سياست و ساختار دروني ميشود يا فرو می پاشد.
انچه اين روند را تسهيل مي بخشد تنها اتحاد ملي ماست. «نجات ملی» كليد واژه اين دوره تاريخي ست. همه مردمان از همه احاد کشور: كردهای ما، ترك زبانهای ما، فارس ها، عرب ها، بلوچ ها و همه ديگران، همچون كارگران و معلمان، روشنفكران، كارمندان، مبارزين مدنی و همه دلسوزان وطن كه دل درگرو گذار از اين رژيم دارند، و خواهان يك ميهن توسعه يافته و یک نظام سکولار دمکرات و بدون تبعیض اند، برای نجات وطن، یک قامت همبسته را پی می ریزند. قامت ایران.

در وطن دوستی و ملی گرایی دمکراتیک مهمترین وظیفه ما مدیریت تمایلات ملی گرایانه است. نباید روحیه دوستی وطن به ابزاری علیه تکثر گرایی، اخلاق مداری و احترام به غیر شهروندان {افغانستانی ها}، بدل شود. از این منظر، از ورود به سرزمین پرخطر ناسیونالیسم جعلیِ رژیم اسلامی به بهانه جنگی که خود سازنده اصلی آن بوده است، ناسیونالیسمی که تک صدا، دیگر ساز و دیگر زداست، باید به شدت پرهیز کرد.

اهمیت شبکه در برابر حزب

در مسیر برپایی این همبستگی ملی هیچ اتحاد سازمانی و حزبی سراسری قابل تحقق نیست. و هیچ رهبری تحمیلی پذیرا نخواهد بود. در دوران کنونی، سازمان سراسری نه قابل تحقق است و نه فعالینِ امروزین در داخل یا خارج کشور، به آن تن میدهند. فرماسیون های قدیمی لازم اند اما جذابیت خود را از دست داده اند. آنچه عملی ست «شبکه» است که در آن هزار پنجره گشوده میشود و هر نیرو و هر اندیشه، فضای باز برای تنفس دارد. در شبکه هیچ ایدئولوژیی مسلط نیست و هیچ اندیشه ای مبحوس نمی ماند. این نحوه اقدام امکان تمرین دمکراسی را از امروز و در عمل فراهم میکند. فراموش نمی کنیم که همبستگی ما نخست در دلهاست، نه در بیانیه های سیاسی.

جبهه نجان ملی که ساختار شبکه ای دارد، امکان کنارهم نشستن نیروها و شخصیت های سکولاردمکرات، بدون هژمونی طلبی و رهبری طلبی، را میدهد، تا در برابر ناسیونالیسم جعلی نظام، همبستگی ملی حقیقی را متحقق کند، و در تحول خود امکانات برپایی آلترناتیو سیاسی آینده را مهیا نماید.

سوم جولای ۲۰۲۵