دیدم این چند روزه بدجوری به پر و پای داور بین المللی ما آقای فغانی پیچیده اند و او را وطن فروش نامیده اند گفتم این چند خط را خطاب به آقایان، از اون بالا تا اون پایین، از سدعلی دونگ تا بسیجی های دهن گشاد وسط خیابان بنویسم که آهای یاروئه! این قدر رو چرخ دستیِ بساط لبو و باقالی، وطن وطن می کنی وطن ات سیری چند؟!
آخه بی وطن تر از شماها هم آدم روو کره ی زمین پیدا می شه که به امثال فغانی میگید بی وطن؟ شماها که رسما و علنا و اصالتا و وقاحتا از سال ۵۷ اعلام کردید که وطن مطن حالی تان نیست و هر چه هست اسلام است! دیگه فحش و بد و بیراه و فضاحت و اصلا عدم وجود شاهان و پادشاهان پیش از اسلام در مملکت ایران هست که در فاضلاب دهان تان بالا نیاورده باشید؟
اون عمو جان من بود که گفت ما در اسلام، ملی نداریم و هر چه هست اسلام است و بس و اسلام با ملیت مخالف است، یا اون پیر فاسدالمغز فاسدالوجود، امام خمینی شما بود که این ها را می گفت؟
آن آقا دایی من بود که گفت اصلا اسم خلیج فارس غلط است و آن را می کنیم خلیج اسلامی و تمام یا اون آخوند گربه کش قاتل آدمخوار حضرت خلخالی جانی بود که این روزها هم صبیه ی نامحترم اش که کشف حجاب کرده و در خارج رحل اقامت افکنده با عده ای کلاش اسلامی و چپ افتاده اند دنبال رفراندوم نخست وزیر حضرت امام،،، جنابِ یا حسین میر حسین و بانو؟ همان که مُبْدِع اجرای «بی تنازل» قانون اساسی بود و بازگشت به دوران طلایی امام آدمخور؟ با همسری که برای حجاب و عطر ش شعر می سرود و زن های ما را توو سری خور مشتی آخوند شپشو کرد؟ البته من از صادر کنندگان بیانیه های دوزاری و دو متری خیلی متشکرم چرا که زحمت ما را برای تعیین خائنان به ایران و ایرانی در آینده کم می کنند و خودشان از خودهاشان لیست تهیه می کنند.
برگردیم سر وطن و وطن فروشی. شماها که سپاه پاسداران تان حتی عارش می آمده که یک کلمه ایران را پشت قباله اش بیندازد، حرف از وطن می زنید؟ آن هشت سال هم که بعضی هاشان آمدند کشته شدند برای اسلام بود نه وطن، برای رسیدن به کربلا و نجف و قدس و تکیه کردن کاخ سفید در واشینگتن بود نه برای ایران. بروید این فیلم ها را برای کسانی بازی کنید که از شامورتی بازی و تیاتر آمدن شماها بی خبرند که البته این روزها فکر نمی کنم کسی از نقش بازی کردن های وقیحانه ی شما بی خبر باشد.
زمانی که من و امثال من در واحدهای رزمی ارتش برای «ایران» برای خاک «ایران» برای مردم ایران می جنگیدیم و حافظ خطوط مرزی مان بودیم، پاسداران اسلامی شما پانزده کیلومتر دورتر، لب جاده فوتبال و والیبال بازی می کردند و فرماندهان شان هم در سنگرهای مجهز به برق و وسایل رفاهی برای به کشتن دادن بچه ها نقشه طرح می کردند و به جای یاد گرفتن و یاد دادن استراتژی و تاکتیک جنگی، نوحه های جانسوز می خواندند و تو سر و سینه می زدند تا بچه های کم سن و سال تحریک شوند و موقع حمله به جای استفاده از مین کوب و مین روب آن ها با بدن کوچک و ظریف شان روی میدان های مین بروند آن هم برای هیچ و واقعا برای هیچ که بعد از هشت سال حتی مقداری از خاک ما هنوز در دست عراقی های آدمخور بود و همه ی این ها به اسم اسلام اسلام اسلام و امام حسین و امام تقی و نقی نه برای ایران!
آقا رو باش! حالا شده برای ما وطن دوست! برایش آن هفت تیر کش ای ایران را نوحه کند و بخواند! پارچه ی شاپور ساسانی را روی در و دیوار شهر بچسباند!
نه داداش! به لهجه ی لاتی عرض می کنم خدمت ات که خر خودتی! حالا گیر داده ای به فغانی! بچه ی خودت برای گرفتن پاس امریکایی در مراسم اعطای پاسپورت دست به سینه می زند و سرود امریکا می خواند و به قانون اساسی امریکا سوگند می خورد آن وقت فغانی می شود بد که چرا موقع دیدن پرزیدنت ترامپ گردن اش را نشکسته! شماها پاش بیفتد جلوی ترامپ و نتانیاهو زانو هم می زنید که البته این ها را بگذار به وقت اش. شما فعلا قمپزت را در کن ما هم به قمپز در کردن ات بخندیم! نوبت دوم که فرا برسد، وطن بعدی ات اونجا مشخص خواهد شد. مطمئن باش، دیر و زود داره، سوخت و سوز نداره!
