احمد زیدآبادی
علی اکبر ولایتی بر لزوم جلوگیری از احداث کریدور آمریکایی در قفقاز از سوی ایران با یا بدون کمک روسیه تأکید کرده است.
به نظر نمی‌رسد روس‌ها قصد ورود به این ماجرا را داشته باشند؛ بنابراین، اگر قرار است جلو احداث کریدور گرفته شود این کار باید بدون روسیه عملی شود.
از چه راه و با چه ابزاری اما؟ اگر منظور از راه دیپلماسی است که قاعدتاً کار نباید به اینجا می‌کشید، اما اگر منظور راه‌حل نظامی است که در هر نقطه‌ای با طرف‌های مختلف، نمی‌توان وارد جنگ شد.
ایران برای حفظ منافع و دفاع از امنیت ملی خود، نیاز به وحدت داخلی مبتنی بر مشارکت عموم مردم و استراتژی روشن و واقع‌بینانه دارد. در غیاب این دو، نه دیپلماسی راه به جایی می‌برد و نه تهدید به استفاده از نیروی نظامی و یا حتی به کارگیری آن، چاره‌ساز است.
در همین جا اضافه کنم که تا این لحظه، من هنوز مقالۀ روشن و علمی و بی‌طرفانه‌ای در مورد تأثیر واقعی این کریدور بر منافع ایران ندیده‌ام. آیا واقعاً قرار است با احداث این کریدور مرز ایران و ارمنستان از کنترل دو کشور خارج و راه ارتباطی ایران به آن کشور مسدود شود؟ اگر چنین چیزی باشد، چرا ارمنستان باید به چنین ننگ و خفت و فاجعه‌ای تن در دهد؟
اما اگر آثار آن شبیه آثار سایر کریدورهایی است که در سراسر خاورمیانه در حال دور زدن ایرانند، این هم ضایعه‌ای است در کنار ضایعات دیگر که باید برای بدیلش برنامه‌ریزی و اقدام کرد.
کمک‌های سپاه به پوتین بی‌پاسخ نماند
