می خواهم قسمت دهم همایش مونیخ را بنویسم همایشی که از نطر من نشان دهنده تداوم همان فرهنگی بود که چهار دهه قبل خمینی با این گونه همایش ها بعنوان تجمع طاغوتیان ّ برخورد می کرد.مقابله با فرهنگی که مدافعان آن تلاش می کردند در سیمای انسان های مدرن که درمحتوی ذهن آنها تکریم به علم ودستاورد های علمی جای ویژه داشت و درشکل مبادی آداب بودن و در فرمی ظاهر شدن که مردان در آن با ریش زدن روزانه ، پوشیدن کت و شلواری مد روزکه زدن کراوات آنرا تکمیل میکرد و زنان با پوشش اختیاری که بیشتر بی حجاب و آرایش کرده با لباس های مد روزکه غربی خود را نشان میداد. زنانی که تلاش می کردند همپای مردان در صحنه اجتماعی ظاهر شوند.
فرمی از زندگی مدرن که در بطن خود انظباط داشت و ستایشگر زیبائی بود و رو بسوی آینده !همسوئی با جهان غرب و دستاورد های علمی آن که هر روز دراشکال مختلف چه در عرضه اقتصادی ،سیاسی، اجتماعی ، فرهنگی و هنری به گونه های مختلف ظاهر می شد ! شکل جامعه وافکار عمومی و شکل زندگی را تغیر می داد. همان گونه زندگی که شعار مبارزان جوان "زن ،زندگی ،آزادیست" امروز است.
تغییری که خوشایند ذهن های بسته ومنجمد ایدئولوژیک نبود.ذهن های منجمد شده در چهار چوب مذهب وسنت که دستگاه عظیم روحانیت نگهبان وتولیت دار آن بود. دستگاهی که سال ها بر ذهن های عقب مانده اکثریت یک ملت حکومت می کرد.
روحانیت سخت در برابر این تحولات برق آسا که تمامیت حکومت چند صد ساله اورا که بربستر خرافات ،احادیث دینی و مهمتر از همه قران وشریعت استوار بود با تکیه بر توده مردم عقب ماده مقاومت میکرد.
در کنار آن یک تفکر ایدئولوژیک مکتبی بنام پیروان مارکسیسم ،لننیسم به سردمداری حزب توده قرار داشت .که آنها نیز تولیت داران نگاهی بودند که ادعای تفکر علمی داشتند اما در عمل با برجسته کردن مبارزه ضد امپریالیستی در مقابل هر آنچه که نشان غربی داشت وبا سیاست های کعبه آنها که در مسکو ومیدان سرخ مستقر بود تقابل می کرد در مبارزه بودند."این کعبه هنوز در شکلی دیگر پا بر جاست"
جریانی که بخشی از روشنفکران وتعدادی از کارگران وزحمت کشان را بدنبال خود می کشید. عملا توده بی سواد اسیر فکر روحانیت با هواداران جریان چپ با بن مایه حزب توده در بیشتر مواقع سیاستی همسو داشتند . دو تفکربظاهر متفاوت ومخالف هم اما در عمل یکسان و دست در دست هم که تمام قد در برابر تلاش رضا شاه و محمد رضا شاه برای تغیر دادن جامعه فلاکت زده ایران وکشاندن آن به مسیرمدرنیسم وهماهنگ شدن با تمدن جهان مدرن ایستادگی و مخالفت میکردند.
دو نگاه متفاوت اما با عمکرد وسیاستی همسان .که نتیجه ان همگامی این دو تفکر در انقلاب واپسگرای بهمن پنجاه وهفت بود.
چپ و مذهب در یک صف برعلیه شاه که نماد تجددخواهی بود وزندگی غربی را اشاعه می داد غربزدگی که نه به مشام خمینی خوش می آمد ونه بمشام سازمان های ریز ودرشت چپ ازچریک معتقد به مبارزه مسلحانه تا مجاهد التقاتی وروشنفکری بنام آل احمد و شریعتی ! جبهه اعلام نشده اما واحدی که فاجعه عظیم بهمن ماه 57 را رقم زد.
تفکرچپی که هنوز بعد چهل واندی سال ،بعد دیدن این همه فاجعه آفرینی جمهوری اسلامی این همه کشت وکشتار و بویرانی کشیدن کشور، دیدن فرو پاشی اردوگاه سوسیالیسم !دیدن این همه تحولات در جهان حتی درعربستان ورقص" جنی فر لوپز"در مهد اسلام! همچنان گاه در سیمای مشخص چپ وگاه جمهوری خواهان رنگارنگ به باد دادن خرمن های کهنه دردوران پهلوی مشغول اند .دریغا که با چسبیدن به همان رشته تفکر عقب مانده بنام مبارزه با امپریالیسم امریکا و اسرائیل در کنارجمهوری اسلامی واصلاح طلبان کمپین واحدی بر علیه همایش مونیخ که نمادی از مبارزه جدی برعلیه جمهوری اسلامیست راه انداخته ومبارزه می کنند.
همایشی که می تواند با اتکا به توانائی های خود بجهت حمایت وسیع توده مردم علی الخصوص جوانان جنبش "زن،زندگی،آزادی" که تحقق شعار های خود در سیمای مردان وزنان جمع شده در همایش مونیخ ،در شعارها وبرنامه های آن می بینند نقشی اساسی وتعین کننده در سرنگونی جمهوری اسلامی ایفا نماید!
تاریخ هرگز این نقش مخرب دو نیروی در ظاهر مخالف هم و درباطن همگام با هم را نخواهد بخشید ! بگذار کسانی که دوسطر از طرح وبرنامه خود در راستای اتحاد نیرو های اپوزیسیون نمی نویسند و هیچ طرح وبرنامه مشخص ومدون برای دوران بعد سقوط جمهوری اسلامی و خلاء خطرناک بعد سقوط ودوران گذار ندارند .همچنان به نقش مخرب خود در راستای کم رنگ کردن این همایش ادامه دهندوبرگی بر تاریخ افتخارات خود نه در مبارزه با جمهوری اسلامی بل با کوشندگان راه آزادی در سیمای همایش مونیخ بیفزایند .تاریخ دفتری است گشوده که نقش سازنده ویا مخرب هیچ کس در آن از قلم نمی افتد. ابوالفضل محققی
ﺧﻮدﻛﺎﻣگﻲ يﻣـﻲ ﺗـﻮان از ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻧﻴﺰ ﻫ ﻳﺮﻫﻤﻪ ﻧﺸﻴﻨﺪ،ﺧﻮدﻛﺎﻣگﻲ يﻣـﻲ ﺗـﻮان از ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻧﻴﺰ ﻫﺎاﻓﺘﻨـﺪ،
ﻣﻲ ﻓﺮﺳﻮده و پﻴﺮدرﻣﻲ پﺎ از و ﺷﻮﻧﺪﻣﻘﺪرﺷﺎن ﻓﺮﺻﺖ در آﻳﻨﺪ؛.اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژيپﻴـﺮوزي و ﻫﺎﺑـﻪ واﺑﺴـﺘﻪ ﻫﺎﺷـﺎن
ایستادگی در مقابل تحقیر، علی رضا بختیار
