این مجسمه بزرگترین مجسمه‌ مفاخر و مشاهیر جهان است. ارتفاع مجسمه ۳۰ متر است و از مجسمه مسیح برزیل هم بزرگ‌تر است. طبق تفاهم و توافقی که بین آقای حسین ثابت، مالک سابق هتل‌های داریوش کیش و دانشگاه فردوسی مشهد منعقد شد، با هزینه شخصی ایشان، بنا شد این مجسمه ساخته شود. قرار بود این مجسمه به عنوان یک هویت بصری در میدان پردیس دانشگاه فردوسی مشهد از آن رونمایی شود.

۱۶ آذر‌ ۹۹ عملیات ساخت آن شروع شد و ۱۶ آذر ۱۴۰۰ عملیات ساخت آن تمام شد. حدود ۵۰ نفر و ۳ هزار نفر ساعت کار شبانه روزی انجام شد تا این مجسمه را در مشهد بسازند. قطعات مختلف در نهایت سرهم شد و در ارتفاعی ۳۰ متری به پایان رسید. بعد از انجام کار به دانشگاه فردوسی دستور دادند که اجازه نصب را در دانشگاه ندارید و دانشگاه در مقابل یک دستور خاص قرار گرفت. در نهایت به آقای محسن سراجی، طراح مجسمه و آقای ثابت اعلام می‌شود حق نصب ندارد اما برای خالی نبودن ماجرا یک سردیس دیگر به این تیم سفارش می‌دهند که ۸.۵ متر است.

با وجود اینکه در آن محل بتن ریزی انجام شده و زیرسازی نصب مجسمه تمام شد، اما چون اجازه نصب را نمی‌دهند، سردیس ۸.۵ متری را نصب کردند.

یکی از بحث‌هایی که مطرح بود این بود که ارتفاع این مجسمه از ارتفاع حرم امام رضا بیشتر است. عده‌ای این موضوع را بی احترامی به حرم در نظر گرفتند. اجزا مجسمه در انبارهای پروژه‌های آقای ثابت و بخشی هم در انبارهای دانشگاه فردوسی قرار گرفته است.

متاسفانه سازنده مجسمه از آلمان و تاجیکستان پیشنهاد شهروندی و انتقال مجسمه را گرفته است. ایشان به خاطر علاقه‌ای که به فردوسی و مشهد دارد و معتقد است مجسمه باید در مشهد نصب شود، این پیشنهاد را قبول نکرده است. از شهرداری تهران هم پیشنهادی مطرح شد اما ایشان معتقد است این اثر باید در توس نصب شود اما هیچ اراده‌ای جهت خروج مجسمه از انبار دیده نشده است. این مجسمه به تنهایی یک جاذبه گردشگری و هویت بصری برای مشهد است.

اثر طوری طراحی شده که زیر این اثر یک گالری بزرگ و یک نمایشگاه بزرگ آثار موضوعی درباره شاهنامه طراحی شده بود. این مجسمه روی آن گالری قرار می‌گیرد. هیچ تمایلی تاکنون برای استفاده از این اثر هنری وجود ندارد. آن زمان دانشگاه فردوسی خیلی تمایل داشت و با هزینه گزافی به اتمام می‌رسد. در نهایت این سرمایه بی‌نتیجه می‌ماند.

در همان زمان اسم دانشگاه فردوسی را هم به پردیس دانشگاه تبدیل کردند. بهانه آن‌ها این بود که در پردیس هم دانشگاه علوم پزشکی وجود دارد هم دانشگاه فردوسی قرار گرفته است. نام فردوسی را از یکی از پر رفت ‌و آمد‌ترین مناطق مشهد حذف کردند. احساس می‌کنند شاید فردوسی مبدا نوعی ملی گرایی است در حالیکه زبان و ادبیات فارسی مدیون ایثار و گذشت و تلاش حکیم ابوالقاسم فردوسی است.