دموکراسی تنها راه حل باقی مانده برای عبور از بحران و اجتناب از جنگ حتمی است و جمهوری اسلامی قبل از اینکه به فروپاشی کامل برسد به مطالبه مردم لبیک بگوید و متعاقبا یک گذار مسالمت آمیز را برای ایران تضمین کند.
اگر ما نتوانیم مسالمت امیز از کنار جمهوری اسلامی عبور کنیم قطعا به نابودی کامل کشور می انجامد و گناه خون های ریخته شده به گردن مسئولین سیاسی و اجرایی و نظامی سنگینی خواهد کرد.
جمهوری اسلامی دستهایش را به نشانه تسلیم بالا ببرد و از تنش بیشتر جلوگیری کند چون جنگ به هر شکلش خسارات جبران ناپذیری به بار می آورد مضافا به اینکه به نابودی تمام زیر ساخت‌های کشور می انجامد و حتی این امکان وجود دارد که کشور های همسایه در امور داخلی ما دخالت کنند و کشور وارد فاز جنگ تمام عیار داخلی بشود و وضع از این هم بدتر بشود مگر عراق ده سال بعد از سقوط صدام دچار خلاءقدرت و دخالت بیگانگان و جنگ داخلی نشد و ده ها هزار عراقی کشته نشدن برای کشور ما هم می تواند اتفاق مشابهی بی افتد.
لذا جمهوری اسلامی کوتاه بیاید و قدرت را رها کند.
حکومت بخوبی می داند در مقابل مخالفین و جهان بین المللی دیگر هیچ شانسی ندارد و اگر چنانچه خودش کوتاه نیاید سرنوشت سختی در انتظارش خواهد بود.
جمهوری اسلامی به نقطه غیر قابل بازگشت رسیده و اگر درست تصمیم نگیرد و از این آخرین فرصت ها بدرستی استفاده نکند در مقابل عمل انجام شده قرار می گیرد و پشیمانی سودی نخواهد داشت و روحانیون سیاسی و سپاه و همه مسئولین هزینه آن را می پردازند و قطعا تسویه حساب های بمراتب وحشتناکتر از دوران انقلاب ۵۷ در انتظارشان است مضافا به اینکه قضاوت تاریخ را دست کم نگیرد و تا ایران باقی است مردم ایران از انها به بدی نام خواهند برد.
شهردار اهواز از یک پل سقوط کرد
