بعنوان یک فعال سیاسی بار ها از خود سوال میکنم .باز خورد این نوشته های من و من نوعی در فیس بوک وسایر سایت ها که گویا نیوز شاید پر بیننده ترین آنهاست تا چه میزان مورد توجه نه تنها نسل نو، بلکه نسل بعد از ما قرار می گیرد؟
آنچه که طی سال ها دستگیرم گردیده خوانندگانی ثابت هم نسلان خودم با تعدادی کامنت گذاران باز هم ثابت که نظر به نوع مقاله تعدادی سایبری های رژیم هم با نام های مستعار بر آنها افزوده می شوند کس دیگری نیست.
خارج از این محدوده نیز رسانه های خبری در سطح وسیع تر همین طیف را می پوشانند .البته در مجموع درعالم سیاست کار در دست همین نسل های پنجاه ،شصتی است.
از ترامپ تا پوتین از مجموعه رهبری چین تا رهبران فسیل شده جمهوری اسلامی .در سطح ملی وبین المللی.
در این میان سیستم های مبتنی بر دمکراسی سازمان دهی خود را با تکیه بر احزاب که منعکس کننده افکار عمومی جامعه ودر بر گیرنده نیاز های نسل جوان است تا حدودی زمینه های لازم را برای رشد نسل جوان در آینده فراهم می سازند. من سازکار و چگونگی فعالیت نسل جوان ومشارکت آنها را در سامان دهی جامعه و امکاناتی که در اختیارشان نهاده می شود تا خلاقیت های خود را شکوفا کنند نمی دانم .اما می دانم که ماشین دستآورد های غرب به نقش بزرگ جوانان و خلاقیت های آنها در میدان عمل باز و آزادی های فردی وانتخاب بدون اجبار آنها در نوع زندگی وسهم گیری آنها در حیات اجتماعی در عرصه های مختلف بر می گردد.
امری که جوان ایرانی برای رسیدن به چنین جامعه وفضائی سال هاست هزینه میدهد حتی ببهای جان . نهایت بسیاری نا امید وسر خورده بهر طریق ممکن رشته از قید چنین حکومت بسته ای می رهانند و بهر طریقی شده خود را به دانشگاه های غربی می رسانند تا لااقل زندگی فردی و آینده خود را نجات دهند. نجات یابند از دست رژیم جوان کشی که نحبه گان المپیادی را در زندان میکند والله کرم هارا بجای خانلری ها می نشاند.
می گریزند نه تنها از دست حکومتی سخت مرتجع و تمامیت خواه ! بلکه دل زده از کشمکش های ده ها جریان سیاسی بنام اپوزیسیون جمهوری اسلامی که بانام آنها واز قول آنها با هم در جدالند. بی آن که التفاتی اندک به آنها ، به نگاه آنها به جهان معاصر ،به شیوه زندگی که آرزوی آن رادارند بیاندازند. به آن سبک از زندگی که بهای آن در گیری روزانه با حکومت وقوانین آرتجاعی آن و مورد ضرب وشتم قرار گرفتن وتا پای مرگ رفتن است.
با اندکی فاصله گرفتن از پیش فرض های ائدولوژیک حاکم بر جریان های سیاسی وتقرب به خواسته های نسل جوان و زنان ومردان پیشرو جامعه شاید جریان های سیاسی قادر شوند به فضای فکری این نسل نزدیک شوند.نسلی که بر عکس نگاه بسته و تلخ اپوزیسیون بگذشته آرزوی همان فضای باز اجتماعی وفردی حداقل مانند گذشته را دارند.
کاری عظیم که در مبارزه با امر حجاب وباز گشت مقتدرانه به فضای باز قبل از انقلاب انجام دادند.
اگر چنین تجدید نطری نسبت به خواسته های نسل جوان ونیازهای روحی منطبق با الزامات جهان معاصر که دنیای مجازی در اختیار آنها می گذارد و شیوه نوئی از نگاه به زندگی را در آنها شکل می دهد صورت بگیرد !کاری بزرگ صورت گرفته است!
اما در نگاه اپوزیسیونی که متاسفانه هنوز با همان باور های صلب گذشته به نقد هم می پردازند واز درون آن در بهترین حالت خط سومی برون می کشند که چیزی جز "شتر گاو وپلنگ " نیست !نگاهی که می خواهد نشان دهند ما نه تنهابه شیوه وسبک زندگی غربی تسلیم نشده ایم !بلکه خود مبدع سبک جدیدی از مبارزه و نهادینه کردن فورمولی مختص خودهستیم بنام خط سوم.
ولو این که جز مجموعه کوچک شده نسل ما کسی نتواند ابعاد این خط را در یابد!
ما کاری با این استوری: "ما هر روز خود را ارتقاع می دهیم " سارینااسمعیل زاده" نداریم! دختر هفده ساله ای که تنها بخاطر همین تلاش بی وقفه برای ارتقاع خود کشته شد. ما مرتب از آن ها می نویسیم ، از آن ها صحبت می کنیم .جلو صحنه برصفحه تلویزیون ها ظاهر می شویم. بر اساس موادی که ازنبرد روزانه این جوان ها می گیریم.بدون آن که عمیقا از پس زمینه زندگی ،تفکر و روابط آن اطلاع داشته باشیم با پیش فرض هاو دیدگاه خود شروع به تحلیل آنها می کنیم! بی آن که با دنیای واقعی ومجازی آنها واین که چه میزان با این نسل در ارتباط هستیم؟ آنالیز میکنیم،نتیجه گیری می نمائیم ، رهنمود میدهیم بی آن که شناخت درستی ازاین نسل داشته باشیم، بی آنکه کوچکترین نشانه ای از پذیرش نظرات خوددر بین آنها مشاهد کنیم . .. ادامه دارد.
شیزوفرنی سیاسی، رضا فرمند
