آنچه مسعود پزشکیان تحت عنوان "وفاق" مطرح کرده بود، متأسفانه دود شده و به هوا رفته است

احمد زیدآبادی

اگر به دو نیروی تندرو و میانه‌رو در داخل حکومت قائل باشیم، دیگر پل زدن بین گرایش‌های آنان تقریب به محال می‌نماید. حتی تعلیق قانون حجاب که به نظر می‌رسید تا حدی از طریق توافق دو طرف به دست آمده، دوباره به مرکز منازعه بازگشته است.

با ادامۀ این منازعه، ادارۀ کشور حتی در حد امور روزمره هم با مشکل مواجه می‌شود. از این رو، یکی از این دو نیرو به ناچار باید بر دیگری غلبه کند و رقیب خود را به حاشیه براند. اما کدامیک از این دو نیرو قادر است بر رقیبش غلبه یابد؟

در ماه‌های آینده نوع برخورد با پوشش بانوان، نوع تعامل با جهان خارج، سطح تحمل نیروهای منتقد و حجم صدور احکام اعدام نیروی غالب و مغلوب را مشخص خواهد کرد.

شاید بسیاری از کشورها و نیروهای سیاسی و اجتماعی خواهان غلبۀ میانه‌روها باشند، اما من یقین دارم که دولت نتانیاهو و متحدان برانداز آن برای غلبۀ تندروها لحظه شماری می‌کنند. همین که بحث تشدید فشارهای فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و بخصوص سختگیری در موضوع حجاب پیش می‌آید، چشمان‌شان از شادی می‌درخشد و احساس حیات می‌کنند! بنا به منافعی که آنان برای خود تعریف کرده‌اند، شادمانی‌شان بی‌جهت هم نیست، چون تمام اهداف آنان، از مسیر تسلط تندروها بر مقدرات کشور قابل تحقق است!

در همین زمینه:

پزشکیان: من از آمریکا و اسرائیل نمی‌ترسم؛ از اختلافات داخلی و دعوا می‌ترسم

تو خود محصول اختلافات هستی آقای دکتر پزشکیان!

مجید مرادی

جناب پزشکیان باید بداند عرصه سیاست عرصه دعوا و اختلاف است. خود او هم محصول و بلکه مدیون اختلافات است. همین اکثریت نیمه جانی که پای صندوق آمدند شاهد عمق اختلافات و شدت دعوایشان در مناظرات انتخاباتی بودند و میان دکتر پزشکیان و دکتر جلیلی یکی را انتخاب کرده‌اند.