یدالله کریمی‌پور
دونالد ترامپ: به‌زودی شاهد گسترش توافقات ابراهیم خواهیم بود. وی افزوده است: «کشورهای بیشتری آماده‌اند تا به روند صلح و همکاری بپیوندند.»
استیو ویتکاف هم چند روز پیش گفته بود: «چند کشور که پیش‌تر هرگز در این فهرست نبودند، به‌زودی به توافقات ابراهیم خواهند پیوست.»
منابع نزدیک به تیم ترامپ از چهار تا شش کشور به‌عنوان نامزدهای احتمالی یاد می‌کنند: عربستان سعودی، سوریه، لیبی، لبنان، ارمنستان، و چند کشور آسیای میانه مانند قزاقستان و ازبکستان.
ولی در میان آن‌ها، ریاض کلید اصلی پروژه تلقی می‌شود؛ چرا که پیوستن عربستان می‌تواند «اثر دومینو» در منطقه ایجاد کرده و کشورهای دیگر را به عادی‌سازی با اسرائیل ترغیب کند.
پیوستن عربستان یا سوریه به صلح ابراهیم، آن را به بزرگترین توافق خاورمیانه‌ای ۵۰ سال اخیر تبدیل خواهد کرد؛ توافقی حتی بزرگ‌تر از پیمان صلح کمپ‌دیوید.
به گمانم چنین رخدادی، مهم‌ترین شکست سیاسی جمهوری اسلامی و استراتژی‌اش در ۴۶ سال اخیر خواهد بود.
در صورت تحقق این سناریو، ایران خود را در برابر نظمی تازه در خاورمیانه خواهد دید؛ نظمی که در آن، حتی دشمنان پیشین اسرائیل به متحدان راهبردی آن بدل می‌شوند.
جغرافیای سیاسی منطقه در حال بازچینش است؛ حلقه‌ی محاصره‌ی دیپلماتیک تهران از مدیترانه تا آسیای میانه در حال کامل شدن است -- بی‌آنکه تیری شلیک شود.
