در نخستین مرحله از طرح آمریکا برای آتش بس در غزه، روز دوشنبه ۱۳ اکتبر، برای پایان دادن به جنگی که حماس آغازگر آن بود، اجرا شد. پس از دوسال جنگ که باعث مرگ، ویرانی و رنج فراوان شده است، غزه و حماس چه چیزی بدست آوردند؟ هیچ چیز، مطلقاً هیچ چیز. حماس که یک جنبش مقاومت اسلامی است، نه یک جنبش مقاومت ِ فلسطینی، باعث وُ بانی رنج مردم فلسطین شده و خود را کماکان در موقعیت و جایی می‌بیند که از آنجا شروع کرده بود. و حتی می‌توان گفت در موقعیتی به مراتب بد تر از آنچه پیش از آن در آن قرار گرفته بود.

خلیل الحیه، مذاکره کننده ی حماس، در بیانه ای از کشور های عربی که در این جنگ از مردم فلسطین حمایت کردند، سپاسگزاری کرد. در‌واقع، حمایت کشور های عربی و مغرب، بر خلاف پیشگوئی های حماس که بویژه در ماده ۷ منشور آن آورده شده، بسیار محدود بود. و در این منشور از کلماتی تکان دهنده چون «نسل کشی» و «قحطی» نیز استفاده شده بود. و از همه ی این‌ها گذشته، تصاویر تکان دهنده ای که توسط رسانه‌های گوناگون پخش شده است نیز مورد تأکید حماس قرار گرفته بود. علیرغم همه ی تلاش‌های این جنبش اسلامی، تظاهرات بزرگی در کشور های مسلمان [ علیه این جنگ] رخ نداد. و این پشتیبانی، در مقایسه با تظاهرات پیش از آن، که مسأله فلسطین و یا خشم علیه کاریکاتور های شارلی اِبدو [ هفته نامه فکاهی ِ فرانسوی] بوجود آورده بود، بسیار ضعیف بنظر می سید. و این برای حماس، یک شکست مفتضحانه بشمار آمد.

اشتباهات

حملات ۷ اکتبر، مطمئناً می‌تواند توضیح دهنده ی این وضعیت باشد. اگر چه این حمله ها عمدتا توسط اسلام گرایان مورد تحسین قرار گرفت، اما بی اعتمادی مردم نسبت به حماس را برانگیخت و بسیاری آن را یک جنبش تروریستی دانستند. آن‌ها دوره هائی از تاریخ خود را که تروریست های اسلامگرا نیز مردم را قتل عام کردند، فراموش نکرده اند. اعدام فلسطینی ها توسط اعضای حماس که پس از آتش بس صورت گرفت، ارتباط حماس با جنبش های تروریستی را تقویت کرد.

همچنین این واقعیت وجود دارد که حماس ادعا می‌کند جنبشی متعلق به اخوان المسلمین است. و نا گفته پیداست که اِخوان المسلمین محبوبیت خود را در بین جمعیت های مسلمان بویژه در کشورهائی چون مصر و عربستان سعودی، که در آن‌ها به عنوان یک جنبش تروریستی قلمداد می شود، از دست داده است. و این بخوبی توضیح می دهد که چرا کشورهای مسلمان اجازه ی تظاهرات در حمایت از جنگ غزه را ندادند. آن‌ها می‌ترسند که اسلام گرایان از آرمان فلسطین برای تقویت موقعیت خود سوء‌استفاده کنند.

حماس از طریق خلیل آلحیه، از مصر سپاسگزاری کرد.با این حال مصر مرزهای خود را به روی غزه ای هایی که می‌خواستند از جنگ بگریزند، بست . و آن‌ها را به تنها مردمی در جهان تبدیل کرد که این حق از آن‌ها گرفته شده است. مصر همچنین مسیر ِ راهپیمائی بین‌المللی به سمت غزه را مسدود کرد. و این کشور که نزدیک به یک قرن از ایدئولوژی اخوان المسلمین رنج برده است، پیروزی جنبش اسلام گرای حماس را نمی خواست، زیرا این به معنای پیروزی اسلام گرایان مصری بود.

و اما در غرب، اگر چه جنبش طرفداران فلسطین قوی بودند، اما زیاده روی در رفتار آنها، مانند راهپیمائی با پرچم فلسطین؛ و حمله به کسانی که در صف آن‌ها با پرچم کشورشان بودند، مورد استقبال ِ مردم این کشورها قرار نگرفت. حمله به یهودیان در خیابان‌های اروپا نیز برای آرمان فلسطین تاثیری منفی از خود بجا گذاشت و توسط بسیاری با یهودستیزی برابر دانسته شد.

حماس شکست خورد

به رسمیت شناختن کشور فلسطین توسط کشورهای غربی، که حماس آنرا مثبت ارزیابی می کند، در نهایت به یک اعلامیه تبدیل شد. طرح ِ صلح؛ واگذاری حکومت غزه به نیروهای خارجی را در نظر گرفته، که گفته می‌شود تونی بلر [ نخست وزیر پیشین بریتانیا] اداره امور آن را به عهده خواهد داشت.بنابراین در این جنگ هولناک که توسط حماس آغاز شده، مردم غزه نه تنها شاهد ویرانی خانه‌ها و شهرهای خود بوده اند؛ بلکه حاکمیت بر قلمرو خود را نیز از دست داده اند. نتیجه همه ی اینها، برای حماس و به تبع آن برای آرمان فلسطین، فاجعه بار است.

تنها برنده این جنگ، بدون شک اسرائیل است. این جنگ به اسرائیل فرصت داده است تا از شر حزب الله؛ دشمن خود در لبنان، خلاص شود، ایران را ضعیف کند و نشان دهد که اگر چه کشوری کوچک است، اما از نظر نظامی کشوری قوی بشمار می آید و مهمتر از آن، توسط بزرگترین قدرت جهان، ایالات متحده آمریکا پشتیبانی می شود. در پایان، آیا این جنگ که حماس کاملاً شکست‌خورده از آن بیرون آمد، سرانجام به ساکنان غزه اجازه می‌دهد تا خود را از اخوان المسلمین، که تقریباً یک قرن از آرمان آن‌ها استفاده ابزاری کرد است، آزاد کنند؟ در حال حاضر، پاسخ به این پرسش دشوار است.

نوشته‌های داخل [ ] از مترجم است.

*https://news.gooya.com/2025/03/post-96123.php

**https://www.marianne.net/agora/tribunes-libres/razika-adnani-le-hamas-a-declenche-une-guerre-que-seul-israel-gagne