ویژه خبرنامه گویا

آن‌گونه که تاریخ نشان داده است همیشه برنده جنگ بوده است که برای پایاِ ن جنگ شرط گذاشته و امتیاز به دست آورده است نه بازنده جنگ.

یک. در تاریخ ایران شکست و پیروزی اندک نبوده بوده است ولی شکست‌هایِ تلخی داشته‌ایم از آن میان در جنگ چالدران در مردادِ 893 خورشیدی(1132 سال پیش) در زمان شاه اسماعیل صفوی که به از دست دادان بخشِ بزرگی از کردستان ایران منتهی شد که هم‌چنان جدا از ایران در ترکیه، عراق و سوریه است.. البته پس‌از‌آن شاه عباس توانست با درایت وزیرکی شکست‌‌هایِ سختی به امپراتوری عثمانی وارد کند که یکی از مهمترین آن‌ها جنگ ارومیه در 982 هجری(1603 م) بودکه سپاه 62 هزار تنه ایران با تاکتیک مناسب و تیزهوشی و درایتِ شاه عباس سپاه 100هزار تنه عثمانی را تارومار کئد. امپراتوری عثمانی هرگز دیگر نتوانست در جنگی ایران را شکست دهد و یکی از انگیزه‌های شکست و فروپاشی آن در جنگ جهانی نخست را همین شکست‌ها در برابر شاه عباس وازدست دادن نیروهای زیادی از ارتشش در این جنگ‌ها می‌دانند.

دو. همه ما از شکست سنگین در جنگ با روسیه تقریبن دوسده پس از شاه‌عباس و پذیرش دو قراردادِ ننگین گلستان(1192 خورشیدی)و ترکمانچای(1243 خورشیدی) که تقریبن یک ‌پنجمِ از بهترین بخش‌هایِ خاکِ ایران از دست رفت ، آگاه هستیم. این را شاید بتوان یکی از درد ناک‌ترین شکست‌هایِ ایران در اثر ندانم‌کاری و بی‌لیاقتی شاهان قاجار دانست اگرچه عیاس میرزا آن‌چه توانست انجام داد ولی تنها دلیری یک یا چند تن بی ساز وبرگ درستِ جنگی، برای پیروزی بسنده نیست.

یک حکومت بی لیاقت با دهانی بزرگ

اکنون وپس از گذشتِ چند سده از شکست در جنگِ با روسیه، ایران دوباره به دست حکومتی نادان، بی‌لیاقت، ضد ایرانی با دهانی بزرگ افتاده است که با نادانی‌ها وندانم‌کاری‌ها نه تنها تا کنون آسیب‌های فراوانی به میهن و مردم ایران وارد آورده است که می‌رود که با گنده گویی‌ها ی بی پشتوانه و نمایش‌هایِ مضحک شگفت‌آورو با تکیه نابحردانه به ارباب پوتین که از دشمنانِ ایران است و چین کمونیست که هرگز سود تجاری /اقتصادی‌ خود را فدایِ پشتیبانی از چنین حکومت بی‌آبرویی نخواهد کرد، ایران را دچار جنگی کند که پایانش هیچ روشن نخواهد بود. شگفت است که رهبر وسردارانی که از ترس به زیرِزمین و پناه‌گاه خزیده‌اند، ولی برای یکی از دوکشورِ پیروز در جنگ 12 روزه که آمریکا باشد شرط می‌گذارند! من آگاه نیستم که آیا پیرامون این آخوند روانی چهارتن با اندکی خرد وجود ندارد که تلنگری به او زده و از خوابِ خوش رویاهای برباد رفته‌اش بیدارش کنند؟ بر کسی پوشیده نیست که در مدت چندین ماه و سپس جنگِ 12 روزه شیرازه آن‌چه این حکومت در 37 سال رهبری این آخوند روانی رشته یود همه پنبه شده است.

در همآن سوراخ زیرِزمین کسی باید تکانی به این آخوند بدهد واز خواب و رویا بیدارش کند وبگوید آقا زیاد خیالت آسوده نباسد که همیشه با نگهبان ودر زیر زمین در امان هستی و یک‌بارِ دیگر داستان صدام‌حسین و یا قذافی را برایش بخواند.