فرزانه روستایی
ظاهرا قرار است ما ایرانیان در استرس و نگرانی دائم زیست کنیم و هر چند هفته یک گوشه کشور را آب باد سیل و غارت یا خشکسالی و آتش سوزی با خود ببرد. از شدت مصیبت به فراموشکاری دچار شده ایم . اصلا یادمان رفته که چند صد میلیارد دلار تاسیسات هسته ای و غنی سازی وبال گردنمان شده و عملا نقش درب مسجد کنده شده معطل را برایمان بازی می کند. یادمان رفته که در اسنپ بک و تحریم های فوق العاده بین المللی قرار داریم و اینقدر دردسر داریم که جنگ ۱۲ روزه، انفجار چند هزار تن مواد شیمیایی در بندر رجایی، اعتصاب گسترده رانندگان کامیون، کشته شدن امید سرلک ، و حتی عروسی دختر شمخانی را فراموش کردیم چون جنگل های نازنین شمال با سرعتی حیرت‌آور در حال سوختن هستند. با این حال:
۱- مدیریت مهار آتش سوزی در جنگل های شمال مانند مدیریت همه بحران های دیگر بود. صبر کردند شاید خودش خاموش شود و فقط وقتی که افکار عمومی عصبانی شد و بشدت عکس العمل نشاد داد مسئولان وارد قضیه شدند و گرنه سیاست همانی است که از ابتدا بود: یعنی بی تفاوتی.
۲- اساسا جمهوری اسلامی نمی خواهد شفاف باشد و علنا در باره بحران ها صحبت کنند، زیرا ج ا خودش گادفادر همه بحران هاست. می ترسند آتش سوزی گسترده جنگل های شمال زمینه ساز اعتراض و شورش و یک قیام سراسری شود.
۳ـ بدتر از همه این است که به هنگام بحران هایی مانند آتش سوزی جنگل ها، حتی احساس نگرانی اخلاقی هم نسبت به ایران ندارند، زیرا موضوع ایران در هیچ کجای دغدغه آنها قرار ندارد و بییشتر به معادلات لبنان لعنتی فکر می کنند تا اینکه آینده مردم ایران چه می شود.
۴ـ مسئولان جمهوری اسلامی حل بحران ها را به متخصصان و افراد کاربلد هم نمی سپارند، زیرا گردانندگان جمهوری اسلامی اساسا با کوتوله ها راحت ترند و تحمل افراد متخصص و کاربلد را ندارند، زیرا متخصصان را نمی شود وارد مافیابازی و دغل کاری کرد.
۵ـ گاهی برای حل بحران ها نیاز است تا فضای سیاسی باز شود یا سیستم سیاسی خود را برای تامین منافع عموم ری استارت کند. مانند اسراییل که در هر شرائطی، وقتی به بحران لاینحل دچار می گردد کنست منحل و انتخابات زودهنگام برگزار می شود. برعکس، جمهوری اسلامی وقتی با بحران مواجه می شود سرکوبگر و وحشی تر می شود تا برای خود فضای امن تری فراهم کند.
۶ـ بر اساس تجربه ای که از کارکرد ج ا داریم این سیستم توانایی و اراده و فهم انجام اصلاحات رادیکال برای حل بحران ها را هم ندارد، زیرا هر اصلاح رادیکالی در ایران مستلزم قلع و قمع شبکه مافیایی حاکم است که بر اقتصاد و سرچشمه های پولی و درآمد های بزرگ تسلط دارند.
۷ـ دقیقا به همین دلائل با هرکسی که به مسائل امروز ایران آشناست صحبت می کنید به شما می گویند که کشور به حال خود رها شده است و عملا حاکمیتی بر آن اعمال نمی شود و مردم خودشان دارند خودشان را تامین می کنند. به همین دلیل بسیاری ایران امروز را به ملک سلیمان تشبیه کرده اند که سلیمان آن صد سال پیش مرده است و فقط باید صبر کرد تا موریانه ها گرانیگاه عصای سلیمان را به حد کافی بجوند و بقیه ماجرا موضوع امروز و فرداست نه چیز دیگری.
با این حال، وقتی بحران هایی را که ج ا برای کشور ایجاد و مردم را در آن غرق کرده است مورد ارزیابی قرار می دهیم، هنگامی که بحران هسته ای و غنی سازی و برنامه موشکی نطامی ها را با خشکسالی و آتش سوزی های گسترده مقایسه می کنید احتمالا باید به این نتیجه برسیم که ایران بدون تاسیسات و فعالیت های هسته ای و غنی سازی و برنامه موشکی هم قابل دوام است . اما بدون طرح های بسیار جدی و زیر بنایی فوری و فوتی برای حل بحران بی آبی یا مهار بحران هایی مانند آتش سوزی در جنگل های هیرکانی اصولا چیزی از کشور باقی نمی ماند. به عبارت دیگر ما بدون اتمی و غنی سازی و پروژه موشکی باز هم زنده ایم و هنوز ایرانیم، اما بدون آب و مدیریت منابع آبی و تلاش شبانه روزی برای حل بحران خشکسالی چیزی برای کسی باقی نمی ماند، جز همان تهدید طیفی از آخوندها که می گویند اگر قرار بر این شود که ما نباشیم کس دیگری هم باقی نخواهد ماند
