جعفر بخشی بی نیاز - نویسنده و روزنامه نگار

🌐 خیلی ها هنوز بر این باورند که محبوب‌ ترین گل صعود به جام جهانی با گذشت ۲۴ سال همان گلی بود که خداداد در بازی ایران و استرالیا وارد دروازه کرد. همان توپی که و همان گلی که و همان بازی ای که لقب غزال تیز پای ایرانی را به هیبتِ خداداد چسباند تا بعدها بتواند پشت آن پنهان شود ؛ دماغش را باد کند و کلماتی را در دهانش بجنباند که معرفِ شخصیت و شعورش است. البته که لیچار گویی و هجو پرانی و استفاده از کلمات نامربوط مختص به او نیست. گرچه فوتبالیست ها و اهل هنر متاسفانه به آن شهره اند و در قیاس با دیگران با این گونه ادبیات قرابت بیشتری دارند. این روزها بسیاری از بزرگان و نام آوران و سیاسیون و افراد موجه هم گاهی نامربوط حرف می زنند و دایره ی واژه گانشان پر شده از الفاظ رکیک و ناسزا. ملاحظات هم مطلقا وجود ندارد. وقتی پرده ی حیا و شرم دریده شود فرقی چندانی ندارد که مزخرفات را خداداد عزیزی بگوید یا فلان نماینده ؛ فلان مدیر ؛ فلان سیاست مدار و حتی فلان رییس جمهور.

🌐 شعور بی گمان ربطی به تحصیلات ندارد. شعور ذاتی ست و برآمده از فهم و ادب و شخصیت است. یک عده دارند و عده ای دیگر نه. باسوادان هیچ گاه به معنای عام با شعور نبوده اند ؛ همچنان که بی سوادان بی شعور. اما این که یک انسان بتواند از کلمات و واژه ها درست استفاده کند و فهم آن را داشته باشد که شخصیتِ خودش را در مواجهه با مردم خوب نشان دهد به سواد یا بی سوادی ارتباطی ندارد. پزشک یا مدیر یا مهندس بسیار دیده ایم که ادب در آنها مطلقا وجود نداشته و عیار بی شخصیتی شان به قدری بالا بوده که گمان ها را از باسوادها بسیار دور کرده‌. و دیده ایم افراد عادی در جامعه که به ظاهر هیچ نبوده اند اما دنیایی از شخصیت و ادب و کمال را در باطن خود پرورش داده اند. می دانستند کجا ؛ چطور و با چه زبانی سخن بگویند که به دل بنشیند.

🌐 ما فقط در معیشت فقیر نشده ایم. در اقتصاد به ضعف نرسیده ایم‌‌. در سیاست آبرویمان نرفته و در فرهنگ سکه ی یک پول نشده ایم. ما مدتهاست که در رفتار و شخصیت و شعور هم بازنده بوده ایم و در ساختارِ انسان بودن به شدت به قهقرا رفته ایم. رفتارهایمان دیگر قابل کنترل نیست و واژه گانی که از دهان به بیرون پرتاپ می کنیم همان بمب های خطرناکی ست که در جامعه و در بین مردم تنفر می زاید و حرام زاده تولید می کند. این که هنوز امثال خدادادها و بسیاری دیگر فرق بفرمایید و بتمرگید را نفهمیده اند و در جهالت و نادانی و غرورند و ادبیاتی فاخر در دهان های گشاد دارند ؛ شاید مقصر نباشند. آبِ امروزِ جامعه ی ایرانی این گونه می برد که با بعضی ها مثل خودشان رفتار کنی. ادب را کنار بگذاری و همانی باشی که دیگران هستند. این روزها شعور نایاب و ناپیداست. پیدا کردید سلام ما را هم به او ابلاغ بفرمایید.