 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
تهران-خبرگزاري كار ايران
با توجه به ترجمههايي كه در 100 سال اخير صورت گرفته است بسياري از قالب هاي ادبي تحت تاثير ترجمه بهوجود آمدهاند كه ادبيات داستاني نيز يكي از اين قالبهاست.
ناتاشا اميري داستان نويس در گفتوگو با خبرنگار سرويس فرهنگ و انديشه خبرگزاري كار ايران ايلنا، گفت: نويسنده واقعي كسياست كه از استعداد نويسندگي برخوردار باشد و با پشتوانه فرهنگ كهن بنويسيد.
وي در ادامه افزود: بسياري از نويسندگان تحت تاثير ترجمههايي از آثار دريدا و كالوينو و تئوريهاي آنها اقدام به نگارش داستان ميكنند كه با اين كار خلاقيت خود را زير سؤال ميبرند.
نويسنده هولاهولا در ادامه افزود: ادبيات داستاني ما در حدود شش قرن از ادبيات داستاني اروپا عقبتر است كه براي رسيدن به استانداردهاي ادبيات داستاني بايد با جديت فراوان دست به نگارش داستانهاي ايراني زد.
وي ادامه داد: اگريك نويسنده سير تكامل ادبيات ايران را مورد بررسي قرار ندهد و با آن آشنا نباشد در مواجهه با داستانهاي ترجمه تنها ميتواند به عنوان يك مقلد عمل كند.
ناتاشا اميري در ادامه به مساله بومي نويسي اشاره كرد و اظهار داشت: رمز موفقيت نويسندههايي مانند ماكز بومي نويسي آنهاست او با توجه به نوع زندگي و آداب و رسوم مردم كشورش داستانهايي را به رشته تحرير درآورده است. اگر ماركز ميخواست داستانهاي مردم فرانسه را بنويسد هيچ وقت نميتوانست در جهان مشهور شود و داستانهايش به زبانهاي مختلف ترجمه شود.
اين نويسنده ادامه داد: نويسندهاي كه خودش جهانبيني داشته باشد و به زبان و فرم دست پيدا كرده باشد تحت تاثير ترجمه داستان نمينويسد. اين مشكل كساني است كه هنوز به زبان و فرم دست پيدا نكردهاند و اين خلاء را مي خواهند اينگونه پركنند.
اميري در پايان درباره چگونگي ترجمه آثار داستاني به زبان فازسي افزود: زبان كليشهاي مترجمان سبك و زبان نويسنده را منتقل نميكند و بيشتر ترجمهها به صورت زبان گزارش روانه بازار ميشوند كه شايد تنها سايهاي از اصل كتاب را منتقل كنند.
