کاری نکنید که نام شما را هم کنار محرمعلی خان و میرسلیم بگذارند، بهرام خان محمدی

ظاهرا برای برخی از مدیران دولتی ،نتیجه انتخابات آینده ریاست جمهوری پیشاپیش روشن است و می دانند جهت گیری آینده حکومت در آینده چیست و چنان که مومنان پیش از حلول ماه مبارک به پیشواز آن می روند برخی از مدیران ارشد ، میانی و حتی جز دولت خاتمی نیز به استقبال دولت آینده رفته اند. این پیشوازرفتن در برخی از حوزه ها مثل فرهنگ به دلیل ویژگی های آن بسیار آشکاربه نظر می رسد.
بعد از دوم خرداد با روی کار آمدن برخی مدیران در معاونت سینمایی و همچنین اداره کتاب و برخورد باز و نسبتا آزادی گرایانه آنان با آثار فرهنگی این نوید را به اهل فرهنگ داد که اوضاع روبه بهبود است.نهادهای غیردولتی جانی دوباره گرفتند و مطالبات خود را ردیف کردند تا فردایی بهتر را برای فرهنگ این مرزو بوم پدید آورند ، اما چندگاهی است که گویی همه چیز به سر جای اول خود برگشته است و باز روزی از نو و روز از نو شروع شده است.نه تنها در دادن مجوز به فیلم ها سخت گیری می شود که فیلم های سال های گذشته نیز دوباره گرفتار تیغ سانسور می شوند و هر سینماگر برجسته ای چیزی برای خاک خوردن در آن اداره دارد .وضعیت کتاب اما از سینما هم بدتر است . این روزها به کوچک ترین بهانه ای کتاب ها گرفتار سانسور و توقیف می شوند و کار به جایی رسیده است که برای ناشران و نویسندگان روزهای سیاه وزارت میرسلیم را تداعی می کند ، البته نباید انصاف را فرو نهاد که خلق و خوی اینان بهتر از آنان است و به زبان بی زبانی می گویند که برای این سخت گیری ها مجبورند ،اما چه اجباری ؟چرا این وادادن ها و به پیشواز آینده ای مبهم رفتن ها را اجبار می نامند؟هنوز مدت زیادی از ارسال نامه تاریخی ناشران به خاتمی نگذشته است که در به خاتمی نوشته بودند ، سانسورغیر قانونی در درون دولت شما انجام می شود و اگر قصد اصلاح دارید نیازی به اصلاح قانون اساسی برای لغو آن ندارید ، در آن روزهایی که لوایح اختیارات رییس جمهوری سرگردان بود.

سینماگران البته چیزی نمی گویند ،همیشه چنین بوده است و اغلب آنان در ازادریافت کمک های دولتی به سینما سکوت کرده اند و اگر اعتراضی هم بوده است ، انعکاسی نیافته است و طرفه این جاست که نهاد صنفی شان هم در اداره ممیزی فیلم ها نماینده دارد و یعنی سانسور را پذیرفته ایم .وضعیت اهل قلم اما از این جهت متفاوت است و آنها گاهی در مقابل سانسور اعتراض کرده اند و فضا هیچگاه از اعتراض های آنها خالی نبوده است .حالا دوباره ناشران نامه ای نوشته اند و به سانسور که در استقبال از دولت آینده تشدید شده است اعتراض کرده اند.این نامه اما نه به رییس جمهور نوشته شده است ، نه به وزیر ارشاد ،بلکه به اتحادیه ناشران و کتابفروشان نوشته شده است.نامه ای است صنفی و نه سیاسی .آنان به عنوان اعضای یک صنف به صنف خود نامه نوشته اند.پای این نامه را بهترین ناشران ایران امضا کرده اند و بی شک بهترین نویسندگان نیز با آن موافق اند.این نامه آزمون دوباره ای است برای دولت خاتمی و هشداری است به مدیران این دولت که دریابند چه در دادن حقوق مردم سخت گیری کنند و چه آسان گیری اگر قدرت به دست جناح راست بیافتد مدیران پشت در مانده بسیار دارند و نوبت به شما نمی رسد ، پس در این چند ماه برای خود بد نامی نخرید و کاری نکنید که برخی از اقدامات مثبت شما نیز از یادها برود و در آینده نام شما را در کنار محرمعلی خان و میرسلیم بگذارند.