شب تولد خورشيد با ياقوت باران انار، ميوه عشق ايراني جشن گرفته ميشود.
تهران_ ميراثخبر:
جاذبههاي گردشگري_ يلدا شب تولد خورشيد است. از اين شب است كه خورشيد روزي يك دقيقه بيشتر ميپايد. روزي يك دقيقه بزرگتر ميشود. روزي يك دقيقه بيشتر ميتابد. قرباني يلدا هندوانه است، سوگولياش انار. يلدا كه برسد حتما شب «واترقيا» گذشته است. شبي پاييزي كه شيرازيها معتقدند در آن همه انارها به يكباره ميرسند. اكنون بايد انارها را چيد، دانهدانه كرد، بوييد و خورد. ياقوتهاي انار است كه يلدا را سرخ ميكند.
انار، ميوه سرخ، ميوه گرم، ميوه يلدا، ميوه شبهاي پاييزي و ميوه عشق ايراني است. ميشود ميوه و شکوفهاش را همزمان به روي درختش ديد.
داستان گل و ميوه درخت انار شگفتانگيز است. اين درخت سه بار گل ميدهد. گل انار سرخ و زيباست. گل اول اواخر فروردين بر درخت مينشيند. ميوههايي که از گل اول به دست ميآيند مرغوبتر و درشتترند و بالاي 500 گرم وزن دارند چون گل اول مدت زمان بيشتري بر روي درخت ميماند. اواخر بهار گل دوم و نميه اول تابستان نوبت گل سوم درخت است. ميوههاي گل سوم معمولا ريزند و بيشتر براي آبگيري کارخانه استفاده ميشوند.
گلهاي انار به دو دسته نازا و زايا تقسيم ميشوند. گلهايي که طول خامه آنها بلندتر است ميوه ميدهند و بقيه گلها ميريزند. حدود 60 درصد گلها نازا هستند. اين ويژگي باعث ميشود درخت انار از بهار تا اواخر شهريور هميشه گل و ميوه داشته باشد. درختان بالغ (بالاي 10 سال) هميشه 20 تا 30 کيلوگرم باردارند (حدود 150 ميوه). روي چنين درختهايي هم ميشود گل ديد، هم انار 50 گرمي و هم انار 500 گرمي.
انار انواع گوناگون دارد. ملس ترش، آلک، شاهور، انار سياه و ارجستاني از آن جملهاند.
بهترين رقم انار، رقم ملس ترش ساوه است که سه گونه يوسفخاني، تبريزي و محمدعليخاني دارد. از اين ميان گونه يوسفخاني مرغوبتر است. ملس تبريزي پوست کلفتي دارد و براي نگهداري بهتر است.
زمان برداشت انار شيرين اواخر مرداد است. اما بهترين زمان برداشت انار ملس اواسط آبان ماه است که رنگ دانه هاي آن از سرخي به ياقوتي ميگرايد و بهترين رنگ و شکل را پيدا ميکند. با اين حال از مهرماه برداشت آن را آغاز مي کند چون اگر بارندگي شود روي انار ها ترک و لکه مي افتد و از زيبايي ظاهر آنها ميکاهد.
شب يلدا اگر به انارستان نميرويد، لا اقل خود را به دانهاي انار مهمان كنيد. در ساوه هفت هزار هكتار از خاك مشغول انار پروراندن است.
«انار پستاني را ماند كه زمانش پوستواري كرده است تا نوكش به ستارهاي مبدل شود كه باغستان را روشني بخشد. كندويي است خرد كه شأنش از ارغوان است: مگسان عسل آن را از دهان زنان پرداختهاند، چون بتركد خنده هزاران لب را رها خواهد كرد.» فدريكو گارسيا لوركا