داستان عمو نوروز و ننه سرما نماد پيروزی نهايی نور بر تاريکی، ايلنا

تهران- خبرگزاری کار ايران

عمو نوروز واپسين شب سال به ديدار همسر خود ننه سرما می‌‏رود و اين دو در طول سال تنها در اين زمان می‌‏توانند به وصال هم برسند.
به گزارش خبرنگار ايلنا, داستان عمو نوروز و ننه سرما نيز از افسانه‌‏های نمادين گذار سال کهنه به سال نو است.
پيری کهنسال که بابا نوروز يا عمو نوروز خوانده می‌‏شود، به ديدار زنی فرتوت و زمان فرسود می‌‏رود که او را ننه سرما می‌‏نامند و به گونه ای بانوی عمو نوروز شمرده می‌‏شود.
طبق افسانه‌‏های شفاهی موجود، ننه سرما در درازای سال، تنها در اين شب است بخت در کنار شوهر بودن را دارد. پس از اين شب، ننه سرما , عمو نوروز را وا می‌‏نهد و به راه خود می‌‏رود تا در سال آينده اين دو باز در همين شب يکديگر را ملاقات کنند.
رنگ سرخ جامه بابا نوروز, نشان راز آلودگی خورشيد است که نشانه‌‏ای در هفت سين نوروز و سفره شب چله نيز در آن مشاهده می‌‏شود.
ريش سفيد و بلند بابا نوروز نشانه زمان و قدمت نوروز و جاويد بودن آن است.
حتی بنا به گفته برخی محققان, رنگ سرخ جامه بابانوئل نيز از سرخی جامه عمو نوروز گرفته شده است.
در باورشناسی و نماد شناسی کهن, مرد، نشانه نرينگی و اثرگذاری است و زن نشانه اثرپذيری است. در داستان بابانوروز و ننه سرما هم اگر طبق باورهای باستان بابا نوروز مرد است و ننه سرما زن, به اين نشان است که چيرگی بر سرما با گرما و روشنی است و ننه سرما، آمدن عمو نوروز و روشنی را انتظار می‌‏کشد.
اين اتفاقی است که نه تنها در طبيعت؛ بلکه در کل کائنات روی می‌‏دهد و اين روشنی است که تاريکی را در بر می‌‏گيرد و تاريکی در نور هرگز جايی نداشته و ندارد.

اين جريان يک فلسفه خداوندی است و در معنا تحقق پيدا می‌‏کنند و داستان زيبای بابانوروز و ننه سرما نيز نمادی از اين واقعيت اهورايی است.
باشد که چنين داستان‌‏های پر معنا و شگرف ايرانی, هرگز به حيطه فراموش سپرده نشود و حداقل خود مردم در حفظ و انتقال سينه به سينه آن کوشا باشند. همان گونه که تا امروز اين داستان‌‏ها‌‏, با فراز و نشيب پا بر جا مانده و هنوز در گوشه و کنار نقل می‌‏شود.