 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
گذران در سياهی و زردی
شب و روزند غرق ِ بی دردی
نيمه ای نيمسوز ِهُرم ِ تموز
نيمه ای دَم فسُرده در سردی
هرچه در پای عُمرمی پويی
هرچه بر گِرد دَهرمی گـردی
همه ناجُسته آنچه می جُستی
همه ناکرده آنچه می کردی!
ای تنی در ميان تنهايان
که به هرجمع، چون خدا فردی
ديده زين دام ِ بسته ، باز رَهان
تا دلت وارَهد ز دَمسردی
ای که باخويشتن نخواهی بُرد
آنچه با خويشتن نياوردی ؛
اين دو روزی که روزگارت داد
به جهان فـُرصت جهانگردی ؛
بزُدا هست اگر به جان زنگی
بتکان هست اگر به دل گــَردی
مَردمی را مُراد گير وهمين :
مردِ آزاده بــاش اگــر مَردی!
……………………….....…….
مرد در معنای عام يعنی انسان
م. سحر ـ پاريس ، ۱۴.۳.۲۰۰۸
http://msahar.blogspot.com/
