پرستو فروهر: ياد فاجعه را تا زمان اجراى عدالت زنده نگهداريم ، صداي آلمان

پنج سال از قتل پروانه اسكندرى و داريوش فروهر در خانه شان به دست عواملـى كه هنوز شناسايى كامل و مجازات نشده اند گذشت. پس از ايندو، در روند قتل هاى زنجيره اى از جمله محمد مختارى، مجيد شريف، محمد جعفر پوينده و پيروز دوانى نيز به كام مرك رفتند. پرونده اين جنايت ها هنوز مفتوح است و پيگيران آن همچون ناصر زرافشان خود در زندان به سرميبرند. پرستو فروهر در مورد مراسم بزرگداشت والدين خود و وضعيت پرونده قتل آنها به پرسش هاى صداى آلمان پاسخ ميدهد.

پرسش ها : مهيندخت مصباح

دويچه وله: خانم فروهر، در خبرها آمده است که شما در حسينه ی ارشاد صحبت کرده ايد. بدين ترتيب اجتماع در حسينه ی ارشاد ممکن بوده و تنها اجازه ی برپايی مراسم بزرگداشت را نداده اند، درست ست؟

پرستو فروهر: بله. اجازه برای مراسم بزرگداشت داريوش و پروانه فروهر در روز ۲۵ آبانماه داده شد، يعنی موافقت با اين قضيیه را اعلام کردند. در پی اين مجوز ما از طريق رسانه های جمعی فراخوانی جهت دعوت به اين مراسم را داديم که متاسفانه از فردای آن روز طی اظهارها و گفتگوهای پياپی اشکال تراشی هايی بر پايه ی استدلالهای ضد و نقيض شروع شد و سرانجام نيز اعلام کردند که اجازه ی برگزاری اين مراسم را در حسينه ی ارشاد نخواهند داد. از اين جهت ما اعلام کرديم که در همان خانه ای که قتلگاه آن شد، مراسمی برپا خواهيم کرد جهت ادای احترام به آن دو عزيزی که در راه آزادی ايران جانش را از دست دادند.

دويچه وله: با توجه به درگیريهايی که مقابل حسينه ی ارشاد رخ داده است، نگران برگزارى اين مراسم در منزلتان نيستيد؟ آیا نيروی انتظامی تعهد و تضمين امنيت را داده است؟

پرستو فروهر: بله، نيروی انتظامی متعهد امنيت شرکت کنندگان شده است و من اميدوارم که مراسم در نهايت امنيت برگزار شود. ما زمان مراسم را کمی طولانی تر کرده ايم، برای اينکه بهرصورت اين خانه گنجايش پذيرش چندين هزار انسانی که هرساله در اين مراسم شرکت می کنند را در آن واحد ندارد. به همين خاطر ترتيبی داده شده است که شرکت کنندگان بتوانند گروه گروه وارد منزل شوند. مراسم که از ساعت ۲/۵ بعدازظهر شروع می شود، برای ادای احترام، خواندن دعايی، روشن کردن شمعی، گذاشتن گلی بر قتلگاه آن دو و سپس خروج با آرامش از خانه در نظر گرفته شده است تا مهلتی باشد برای ورود گروه بعدی.

دويچه وله: سازماندهی اين مراسم توسط شما صورت گرفته است يا نيروی انتظامی؟

پرستو فروهر: مسلما آنچه که در داخل خانه صورت می گيرد، سازماندگانش ما هستيم. در خارج از منزل نيز نيروی انتظامی، با توجه به صحبت هايی که شده است، تعهد تامين امنيت شرکت کنندگان را داده است و مسلما جهت وظيفه ای که بعهده گرفته اند در خارج از خانه حضور خواهند داشت.

دويچه وله: خانم فروهر، وکلای پيگير پرونده ی خانواده ی شما و همينطور برخی از روزنامه نگاران و روزنامه ها، بقول خود شما، تاوان اين پيگيری ها را داده اند. آيا تاکنون به خود شما اشاره ای در مورد پرداخت تاوان نشده است؟

پرستو فروهر: من فکر می کنم تا تاوانی که تا ابد با از دست دادن عزيزترين کسانم آنهم به آن شکل فجيع پرداخته ام، کافی باشد و ديگر مقامات شرم کنند که بيش از اين ما را موظف به پرداخت تاوانی نمايند.

دويچه وله: شما بدرستی اشاره کرده ايد که موضوع قتلهای زنجيره ای ”درد مشترک” مردم ايران است. همينطور بارها گفته ايد که تمايلی به انتقام نداريد. الان تلاشهای شما و متحملين اين درد مشترک به کجا انجاميده است؟

پرستو فروهر: مختصر بگويم، پيگيری ما که از طريق دستگاه قضايی بود با تشکيل آن دادگاه نمايشی و پس از آن عدم شرکت ما در آن دادگاه دقيقا به همين دليل، تقريبا با سد سکوت دستگاه قضايی روبرو شده است. خود من در مرحله ای که عنوان کردند پرونده به ديوان عالی کشور ارجاع شده است، بارها و بارها به آنجا مراجعه کرده ام، تنها برای اينکه بدانم آيا تغييری در روند رسيدگی داده خواهد شد يا نه و نامه ای به رييس ديوان عالی کشور نوشتم. ولی متاسفانه در مقابل آن هيچ پاسخی از سوی هيچ يک از مقامات داده نشد. پيگيری ما بدين ترتيب در دستگاه قضايی به بن بست رسيد و به همين دليل ما همان ابتدا هم که اعلام کرده بوديم در دادگاه شرکت نخواهيم کرد و به کميسيون اصل ۹۰ مجلس ششم شکايت برديم.

متاسفانه زمانی که برای آخرين بار به آنها مراجعه کرديم به ما گفته شد که تحقيقات در کميسيون به نتيجه نرسیده به اين دليل که در اين تحقيقات به افرادی رسيده اند که توانايی برخورد با آنها را ندارند. اين دقيقا تاييدکننده ی حرفی ست که ما از ابتدا می زديم که مسئله ی عامرين در اين پرونده مبهم باقی مانده و تحقيق کافی در موردش نشده است. کار در کميسيون اصل ۹۰ نيمه تمام باقی ماند و فکر نمی کنم مجلس هفتم نيز اراده ای برای پيگيری اين پرونده داشته باشد. به همين دليل تنها پشتيبان و تنها اميدمان مردم هستند که اين فاجعه را در ذهنشان و در قلبهايشان زنده نگه دارند و خواست افشای جنايتی را که بر دگرانديشان در ايران رفته است، روزی به پيش ببرند. روزی که عدالت در اين سرزمين اجرا شود.