 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
تهران- خبرگزاري كار ايران
سخنگوي سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي ، گفت : بياعتمادي مردم , ناشي از رقابت احزاب سياسي يا عمل نكردن افراد انتخاب شده به وعدههاي خود نيست ، اين بياعتمادي از اين احساس ناشي ميشود كه مردم خود را در تعيين سرنوشت و اداره كشور بيتأثير ميدانند .
به گزارش خبرنگار "ايلنا" ، محسن آرمين طي سخناني در تريبون احزاب كه در حاشيه نمايشگاه دستاوردهاي وزارت كشور برگزار شد ، شرايط كشور در توسعه سياسي را برداشتن گامهاي اول و عاري از هرگونه پيچيدگي دانست و گفت : شايد چندان خوشايند نباشد ، اما ما در عرصه توسعه سياسي به درجهاي از پيچيدگي نرسيديم كه تئوريهاي پيچيده براي آن چارهساز باشند .
وي ادامه داد : ما هنوز با بحثهاي پايهاي درگير هستيم و اين سئوال براي ما وجود دارد كه چرا بايد به دنبال مشاركت مردم باشيم ؟ اين بحث ابتدايي بين مسوولان و نظريهپردازان وجود دارد و هنوز به يك جمعبندي تئوريك براي يافتن پاسخ آن دست نيافتهاند .
آرمين تصريح كرد : آنچه مشاركت مردم را ضروري ميكند , اين است كه مردم و جامعه را منشاء قدرت و مشروعيت بدانيم و بپذيريم كه نظام, مشروعيت خود را از جامعه به دست ميآورد و قدرت به مردم تعلق دارد . براساس اين ديدگاه گروهي با هدف نظارت و كنترل بر امر قدرت و دخالت در فرآيندهاي تصميمگيري و تصميمسازي از سوي مردم خواهان مشاركت آنان ميشوند . مشكل اصلي ما اين است كه آيا مي‌پذيريم جامعه منشاء قدرت است يا خير ؟
اين عضو سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي , تأكيد كرد : وقتي چند نفر ادعا ميكنند كه ميتوانند براي 60 ميليون نفر تصميم بگيرند و يا زماني كه نهادي خود را در برابر هيچ فرد , نهاد ديگر يا مردم مسوول نميداند به اين معني است كه آنها منشاء قدرت را در جامعه نميبينند . با اين ديدگاه تئوريك ؛ مشاركت مردمي در درازمدت ادامه پيدا نميكند و جامعه ديگر به اين مشاركت كه مبتني بر خواست بالا دستهاي آنهاست ، رو نميآورد و به وضعيتي مشابه حال حاضر ميرسيم .
آرمين در بخش ديگري از سخنان خود به دلايل پديد آمدن بحرانهاي چند سال گذشته در جامعه اشاره كرد و گفت : تلاشهاي بسياري انجام ميشود كه بيشتر تنشها و بحرانهاي جامعه را به رقابت سياسي و احزاب نسبت دهد تا ذهنيت تاريخي منفي مردم نسبت به اين موضوع را دوباره زنده كند ، در حالي كه 90 درصد از اين بحرانها , ربطي به رقابتهاي سياسي نداشت . آيا دستگيري افراد , تعطيلي روزنامهها و تحت تعقيب قرار دادن متفكران و نويسندگان به رقابتهاي حزبي مربوط است ؟ مشكل اصلي ما دخالت نارواي قدرت در عرصه رقابتهاي سياسي است كه موجب مشكلات فراوان ميشود . يكي از اين مشكلات نيز بحران مشاركت است .
آرمين مدعي شد : مردم به اين باور رسيدند كه چه رأي بدهند و چه رأي ندهند , اراده ديگري سرنوشت آنها را تعيين ميكند . اينكه تا يك ماه قبل از انتخابات , هيچ حزب و گروهي نميتواند نامزد خود را انتخاب كند به دخالت نامشروع قدرت باز ميگردد .
