 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
شهروند - خسرو شميراني
يكشنبه 19 دسامبر 2004 عليرضا جباري مترجم و عضو كانون نويسندگان ايران در يك كنفرانس اينترنتي كه از سوي "فعالين حقوق بشر در اروپا و آمريكاي شمالي" به مناسبت روز جهاني حقوق بشر (ده دسامبر) داير شده بود شركت كرد. او در اين كنفرانس به تشريح تضييقاتي كه در ايران به كانون نويسندگان ايران روا داشته شده و ميشود، پرداخت. وي ضمن برشمردن شكنجه هاي فيزيكي و روحي كه طي دوران بازداشت به او وارد شده بود، موانع فعاليت رسمي كانون نويسندگان، فشارهاي وارده بر روزنامه نگاران و وبلاگ نويسان و . . . را از مصاديق بارز نقض خشن حقوق بشر در ايران شمرد.
عليرضا جباري در پاسخ به اين سئوال كه چه نوع شكنجه هايي متحمل شده است گفت: پس از دستگيري و انتقال به بازداشتگاه مورد ضرب و شتم با مشت و لگد واقع شدم. در روزهاي اول بازداشت به طور مدام چشم بند به چشم داشته و گاه تا ساعتها بدون وقفه بازجويي ميشدم؛ داروهاي قلب كه اهميت حياتي برايم داشت به من داده نميشد؛ موهاي سبيل و سرم را با دست ميكندند و در مقابلم ميگرفتند؛ در سلولي به ابعاد كمي بيش از يك متر در كمتر از دو متر نگه داشته ميشدم و گاه حق رفتن به دستشويي نداشتم . . .
اين نويسنده 60 ساله كه تقريبا سه ماه پيش پس از نزديك به 2 سال از حبس رهايي يافت در پاسخ به اين سئوال كه فعالان حقوق بشر در خارج از كشور چگونه ميتوانند به بهبود وضعيت حقوق بشر در ايران كمك كنند، گفت: بهترين روش، اطلاع رساني سالم و پيگير و بدون کوچک يا بزرگ نمايي درباره ي وضعيت وخيم حقوق بشر در ايران است. تماس با سازمانهاي حقوق بشري جهاني و ارائه اطلاعات دقيق و اخبار صحيح، به آنها نيز در اين چارچوب جاي دارد.
اين جلسه كه به دليل مشكلات تكنيكي شركت سرويس دهنده، با بيش از 35 دقيقه تاخير در ساعت 35: 21 دقيقه يكشنبه به وقت ايران آغاز شده بود پس از يك ساعت و 45 دقيقه پايان يافت.
خانم شيوا نظرآهاري دبير "كميته دانشجويي دفاع از زندانيان سياسي" ميهمان ديگر اين نشست نيز به سبب مشكلات تكنيكي موفق به ارائه مسائل مورد نظر خود نشد.
