چماقداران بين المللي، سرمقاله روزنامه جمهوري اسلامي

بسم الله الرحمن الرحيم
در تحليل قطعنامه اخير مجمع عمومي سازمان ملل درباره وضعيت حقوق بشر در ايران , رسانه هاي غربي ميگويند : « اين يكي از تندترين قطعنامه هائي است كه سازمان ملل در سالهاي اخير عليه نقض حقوق بشر در جمهوري اسلامي ايران صادر كرده است » .
اين گفته رسانه هاي غربي , كاملا درست است . اين قطعنامه كه به پيشنهاد دولت كانادا و با 71 راي مثبت در برابر 54 راي منفي و 55 راي ممتنع به تصويب رسيد , علاوه بر لحن شديد , دربرگيرنده تقريبا تمام مواردي است كه معمولا تحت عنوان حقوق بشر مطرح هستند. به عبارت ديگر , قطعنامه اخير مجمع عمومي سازمان ملل , جمهوري اسلامي ايران را در تمام موارد متهم به نقض حقوق بشر كرده است . اتهامات عبارتند از نبود آزادي ابراز عقايد مختلف , آزادي مطبوعات , تعقيب مخالفان سياسي و معتقدان به مذاهب ديگر , دستگيري هاي خودسرانه , اعدام كودكان , اعدام در منظر عام , سنگسار , تبعيض عليه زنان , رد صلاحيت عده اي از داوطلبان نمايندگي مجلس شوراي اسلامي در انتخابات مجلس هفتم , بستن بعضي از روزنامه ها , ممنوعيت تعدادي از سايت هاي اينترنتي , فشار بر سني ها , محدوديت براي مسيحيان , يهوديان و بهائي ها.
همانطور كه ملاحظه مي شود , تمام مواردي كه معمولا در فهرست هاي حاضر و آماده قدرتهاي استعماري در اطاق هاي سازمان ملل براي متهم كردن مخالفان پيدا مي شود در اين قطعنامه آمده و چيزي فروگذار نشده است . باني قطعنامه هم كه كانادا باشد , مشخص است كه ماجراي « زهرا كاظمي » گزارشگر ايراني تبار مقيم كانادا را بهانه قرار داده و بعد از آنكه به خواسته هاي خود از طريق فشار بر قوه قضائيه ايران نرسيد , درصدد تهيه و تصويب اين قطعنامه برآمد و البته از حمايت آمريكا و ساير قدرتهاي استكباري نيز برخوردار شد.
از غربي ها , اعم از آمريكا و كانادا و اروپا , كه با صهيونيسم جهاني از يك آبشخور تغذيه ميشوند و دنبال يك هدف هستند , انتظاري جز ستيز براندازانه عليه نظام جمهوري اسلامي و ملت ايران نمي رود. جرم ملت ايران اينست كه در مردمي ترين انقلاب قرن حاضر , پايگاه بيداري ملت ها شد و اركان استعمار و استكبار را به لرزه درآورد. اين , جرم كوچكي نيست و طبيعي است كه تا اين پايگاه وجود دارد همواره مورد هجوم قدرتهاي استعماري و استكباري باشد. البته مقاومت جانانه ملت ايران تاكنون ضربات مهلكي بر پيكر سلطه گران جهاني وارد كرده و حوزه بيداري و مبارزات ضداستعماري و ضداستكباري را بسيار گسترش داده است و آنچه موجب ناراحتي شديد سران دولتهاي سلطه گر غربي است دقيقا همين واقعيت است .
آنچه در اين ميان مايه شگفتي است , شيوه برخورد مسئولان ايراني با تعزيه گردانان ماجراي رسواي حقوق بشر است . هيچكس ترديد ندارد كه عنوان « حقوق بشر » اصولا مستمسكي است دردست غربي ها براي آنكه آنرا هر وقت ميخواهند چماقي كنند براي فرود آوردن بر سر مخالفان خود كه حاضر نيستند از سلطه گران و چپاولگران غربي فرمان ببرند. بهترين نشانه هم اينست كه اولا خود غربي ها بيشترين نقض حقوق بشر را مرتكب ميشوند و افغانستان و عراق و فلسطين و پاناما و گوانتانامو و ابوغريب , روشن ترين نمونه هاي وحشيگري هاي آنهاست و ثانيا چماق حقوق بشر هيچگاه برسر دولتهاي مزدوري كه مرتكب بيشترين جنايت ها و تبعيض ها ميشوند فرود نميآيد زيرا آنچه مرتكب ميشوند دقيقا اجراي دستورات اربابان آمريكائي و اروپائي و صهيونيستي شان است و اصولا چنان جناياتي از لوازم بقا و دوام قدرتهاي استكباري است .
چماق حقوق بشر , بنابر اين بايد بر سر دولتهاي مستقل و ملت هائي كه عليه استعمار قيام مي كنند فرود بيايد. سازمان ملل و دفاع از حقوق بشر و بقيه نيز ابزارهائي هستند در اختيار قدرتهاي استعماري براي تحت فرمان درآوردن دولتهاي نافرمان و ملت هاي بيدار و انقلابي .

در اين واقعيت هيچ شكي وجود ندارد ولي عجبا كه مسئولان كشور ما عليرغم آگاهي كافي از اين واقعيت , باز هم حاضر ميشوند در چرخه اين بازي سياسي قرار گيرند و ماموران باصطلاح كميسيون حقوق بشر را كه چماقداران بين المللي قدرتهاي استكباري هستند به كشور راه ميدهند و حتي به وعده هاي آنها دل خوش ميدارند و آنها نيز هر بار با حيله و فريب , كارهاي خود را پيش ميبرند و در موقع مقتضي چماق حقوق بشر را بر سر ما فرود ميآورند. در سالهاي اخير , دستگاه سياست خارجي ما بشدت در برابر غربي ها انعطاف نشان داد و همراهي هاي زيادي با آنها بعمل آورد و حتي قوه قضائيه را نيز وادار كرد با موضوعات زيادي در بسياري از موارد با اغماض برخورد كند و در مجموع بسياري از خواسته هاي غربي ها در ايران محقق شد ولي با اينحال , طلبكاري غربي ها از ايران بسيار بيشتر شده و به جائي رسيده كه خواستار كنار گذاشته شدن احكام شرعي , چشم پوشيدن از مفاسد سايت هاي ضداخلاقي و ضدنظام و ميدان دادن به بهائي ها شده اند و با بي شرمي كامل تهمت هائي از قبيل سركوب اهل سنت و مسيحي ها و يهودي ها به دولت ايران ميزنند و در امور داخلي كشورمان دخالت مي كنند و درصدد هستند با وارد ساختن اين فشارها اهداف مهمتر خود را در زمينه مسائل هسته اي و ساختار نظام جمهوري اسلامي به پيش ببرند.
رفتار مسئولان ما نبايد طوري باشد كه مردم فكر كنند مسئولان كشور , چماق حقوق بشر را نميشناسند. متاسفانه رفتار مسئولان چنان است كه گوئي با دوز و كلك هاي سردمداران استكبار جهاني آشنائي ندارند بطوريكه عليرغم مشاهده پيشروي هر روزه آنها به سوي بنيانهاي استقلال و شرف و غيرت ها , باز هم به آنها ميدان و زمينه فعاليت بيشتر داده ميشود! اكنون كه ثابت شده اين راه آزمايش شده نه تنها ما را به نتيجه مطلوب نمي رساند بلكه به بيراهه ميبرد , آيا وقت آن نرسيده است كه آينده خود را منهاي همبازي شدن با چماقداران بين المللي ترسيم كنيم واقعيت اينست كه ما بايد از مدعيان كنوني حقوق بشر طلبكار باشيم و آنها را به خاطر ظلمي كه به بشريت مي كنند به محاكمه اي بين المللي بكشانيم .