هر کسی که میخواهد معروف بشود به ابراهیم نبوی گیر بدهد، ابراهیم آزادی

از زنده ای پرسیدم، چطور معروف شوم؟ گفت اسمت را بگذار معروف خان. گفتم شوخی نکن. شوخی نکرد و رفت.

از فرد دیگری پرسیدم، گفت، برو عضو حزب یا گروهی شو. گفتم طول میکشد، میخواهم زود معروف بشوم. گفت پس برو از نوشته های ابراهیم نبوی ایراد بگیر و در سایت گویا بگذار تا همه ببینند. گفتم آخر من در آن حد نیستم که بتوانم از نوشته های نبوی ایراد بگیرم. گفت، حد و حدود نمیخواهد. هر چه از دهنت در آمد بنویس. این روز ها پر رویی حرف اول را میزند. گفتم نبوی که جواب من را نمیدهد. گفت جواب لازم نیست. تو بنویس خود به خود معروف میشی. فقط یادت باشه که در تیتر اول نوشته ات باید اسمی از نبوی ببری. خواننده ها با دیدن اسم نبوی به مقاله تو مراجعه میکنند. حال هر چرت و پرتی که میخواهد باشد.

مهم این است که تا حدودی اسمت در یاد ها میماند. گفت، باز هم تاکید میکنم، هر اراجیفی که به فکرت آمد بنویس. در آخر هم بنویس ، با اینکه من به طنز های نبوی خیلی احترام میگذارم اما مثلا اینجای نوشته اش ایراد داشت.( سوال: به طنز احترام میگذارند؟ یا با آن حال میکنند؟) و باز هم تاکید کرد که هر دری بری به فکرت میرسد بنویس و به فکر هیچ چیز نباش.

گفتم، حالا چرا نبوی؟ گفت، این روزها دیواری کوتاه تر از دیوار او پیدا نمیشود. با بقیه نمیشود در افتاد. اکثرا گرگ و بی چاک و دهان شده اند و سریعا جوابت را با فحش و دری بری میدهند. اما نبوی آدم حسابت نمیکند و جوابت را نمیدهد. نباید برایت مهم باشد. اگر به فکر معروف شدنی.

باز در آخر تاکید کرد.....

آزادی از تهران