 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
روزنامه «نيويورك‌تايمز» در سرمقاله امروز خود با احمقانه خواندن تهديدات اخير نئومحافظه‌كاران عليه جمهوري اسلامي، اقدام نظامي آمريكا عليه ايران را بيدار كردن ناسيوناليست ايراني دانسته است.
«نيويورك‌تايمز» با اشاره مجدد به موضع‌گيري‌هاي بوش در آغاز دور دوم رياست جمهوري، درباره اهداف خود به انجام تحريكات نظامي در آينده عليه ايران، اين موضوع را مورد بررسي قرار داده و در ادامه با مورد توجه قرار دادن برخي اظهارنظرهاي افرادي همچون ديك چني، سيمون هرش و مقاله وي درباره حمله به ايران توسط پنتاگون، اشاره نموده است كه آمريكا فهرستي از مراكز هسته‌اي ايران را تهيه كرده كه بنابه ادعاي اين سازمان، به طور زميني يا هوايي، توسط واحدهاي كماندويي مي‌تواند مورد حمله قرار گيرد.
سردبير «نيويورك‌تايمز» مي‌نويسد: تاكنون بوش مقابل ايران با تدبير خود عمل نموده است. اما چنين غرش‌ها و غرولندهاي پياپي از سوي بوش و اطرافيانش، به طور وهم‌آميزي حوادث چند ماه پيش از اشغال عراق توسط آمريكايي‌ها را براي ما تداعي مي‌كند كه همين مقامات، اصرار زيادي را براي انجام تحرك نظامي داشتند، در حالي كه درخواست رئيس‌جمهور از سوي افكار عمومي و ساير كشورها مورد استقبال واقع نشده بود.
با كسب تجربه عراق، بسيار احمقانه به نظر مي‌رسد كه اين رويه را باز از سر بگيريم. اميدواريم كه در برخورد با ايران، عقلايي در دولت بوش پيدا شوند كه پيش از آنكه دير شود، مداخله‌اي در جريان جنگ‌طلبي بوش داشته باشند. شكي نيست كه ايران بطور پوشيده و پنهاني، در حال گسترش برنامه هسته‌اي خود مي‌باشد، و راهكارهاي ديپلماتيك هم كاري از پيش نبرده است. اما اقدام نظامي از سوي آمريكا نيز كاري از پيش نمي‌برد، جز آنكه به بيدار شدن جريانات ناسيوناليست ايراني كه در وراي حكومت روحانيون قرار دارد، انسجام بيشتري بخشد.
موثرترين اهرم براي واشنگتن همان تحريمات اقتصادي بين‌المللي است. اگر دپيلماسي سياسي آمريكا همسو با گروه‌هاي اروپايي و متحد قديمي خويش عمل نمايد، شانس بهتري براي رسيدن به هدف وجود دارد برنامه هسته‌اي ايران هنوز هم قابل توقف مي‌باشد.
در ادامه سرمقاله «نيويورك‌تايمز» آمده است: موافقت ايران با توقف برنامه غني‌سازي اورانيوم ضروري است و تداوم آن به نتايج گفت‌وگوي‌هاي ايران با مقامات اروپايي بستگي دارد كه اروپا بيشتر در جهت منصرف كردن ايران از برنامه غني‌سازي اورانيوم گام برمي‌دارد؛ ايران هم در عوض خواهان امتيازات تجاري و اقتصادي است كه در اين راستا، توافقات گسترده تجاري با آمريكا و اروپا، بسيار مورد توجه روحانيون زمامدار ايران مي‌باشد. بنابراين در نهايت تنها راه علاج، داشتن يك تيم مشترك اروپايي ـ آمريكايي است كه ايران را براي اتخاذ يك راه چاره روشن، تحت فشار قرار دهد.
«نيويورك‌تايمز» در خاتمه خاطرنشان كرده است: منازعه هسته‌اي ايران نمي‌تواند خطرناكتر و با فشاري بيشتر از وضعيت فعلي ادامه يابد. اكنون زمان آن است كه آمريكا از تكروي پرهيز نموده و دست از بلوف‌هاي برخورد نظامي بكشد و به دپيلماسي اميدوار كننده اروپايي تكيه كند و سياست چماق و هويج را جدي‌تر بگيرد.
