پنج هزارمين روز زندان تقي رحماني، گزارشگران بدون مرز

از ١٣٦٠ تا امروز تقي رحماني برای فعاليت های سياسي و مطبوعاتي اش بارها دستگير و به زندان محکوم شده است و در کل ٥٠٠٠ روز از عمر ٤٥ ساله اش را در زندان گذرانده است. ايران هنوز با ١٠ روزنامه نگار زنداني بزرگترين زندان خاورميانه برای روزنامه نگاران است.
گزارشگران بدون مرز با محکوم کردن ستيزه جويي مقامات مسئول حکومت ايران عليه روزنامه نگاران اعلام مي کند :"ايران يکي از ده کشور سرکوبگر در عرصه آزادی مطبوعات است. تحت هدايت مستقيم ولي فقيه آيت اله خامنه ای، محافظه کاران حاکم، دستگاه قضايي را به ابزاری برای سرکوب رسانه ها تبدل کرده اند. تقي رحماني ١٩ ماه است که بدون اتهام و محکوميت در زندان بسر مي برد." گزارشگران بدون مرز از مقامات حکومت ايران خواهان آزادی فوری و بدون قيد وشرط تقي رحماني و ديگر روزنامه نگاران در بند است.

تقي رحماني با نشريات بسياری به همکاری پرداخته است که در اغلب موارد اين همکاری به زندان منجر شده است. درآغاز موج سرکوب در سال ٦٠ که به دستگيری بسياری از فعالين سياسي و روشنفکران ايراني انجاميد، تقي رحماني به اتهام همکاری با تشکل و نشريه پيشتاز که مخفيانه منتشر مي شد، دستگير و به مدت سه سال در زندان بسر برد. وی مجددا در تابستان سال ١٣٦٥ به اتهام همكاري با موحدين انقلابي و" نشريه موحد" دستگير شد و اين بار ١١ سال ديگر از عمر خود را در زندان اوين سپري كرد. تقي رحماني از جمله اولين اعضای هسته های فکری مسلمانان دمکرات بود که بر جدايي دين از دولت معتقد بودند.

تقي رحماني پس از آزادي از زندان در سال ١٣٧٦، به همكاري با نشريات روشنفكري از جمله ” ايران فردا“ و سپس "اميد زنجان" پرداخت. در ٢١ اسفند ١٣٧٩ برای سومين بار و اين بار با همکارانش رضا عليجاني و هدا صابر دستگير شد و پس از پرداخت وثيقه ای سنگين در ٢٧ فروردين١٣٨١ از زندان آزاد شد. ٢٠ ارديبهشت ١٣٨٢، شعبه بيست وشش دادگاه انقلاب اسلامي تهران در پشت در های بسته، تقی رحمانی را به يازده سال زندان و يازده سال محروميت از حقوق اجتماعي، رضا عليجاني را به شش سال زندان و ده سال محروميت از حقوق اجتماعي و هدي صابر را به ده سال زندان و ده سال محروميت از حقوق اجتماعي محکوم نمود.

در ٢٥ خرداد ماه ١٣٨٢ تقي رحماني به همراهي رضا عليجاني و هدی صابر مجددا بدون ارائه هيچ دليل قانوني به دستور سعيد مرتضوی دادستان تهران بازداشت شدند. تا امروز ابهام و تاريکي بر اين پرونده حاکم است. چهارشنبه بيست و سوم مهر ماه آقای غلامحسين الهام سخنگوی قوه ی قضاييه ايران اعلام نمود که اين سه روزنامه نگار"دوران محكوميت زندان خود را در زندان آغاز كرده اند". اما سخنگوی قوه ی قضاييه مشخص نکرد که دادگاه اين روزنامه نگاران در چه زماني و در کجا برگزار شده است و اتهامات آنها کدام است. ١٢ و ١٩ ارديبهشت ١٣٨٣ اين سه روزنامه نگار در آستانه ی "مرخصي" خود اطلاع يافتند که "دادگاه تجديد نظر" پرونده ی مربوط به سال گذشته، بدون حضور متهمان و وکلایشان، برگزار شده است. رضا عليجانی به چهار سال زندان، هدی صابر به پنج سال و نيم و تقي رحماني به هفت سال زندان محکوم شده اند. در فردای اين روز وکلای روزنامه نگاران اعلام کردند که " هنوز حکم محکوميت موکلين خود را دريافت نکرده اند."

تا امروز هيج مدرکي رسمي به خانواده و وکلای اين سه روزنامه نگار مبني بر تاييد حکم زندان شان ارائه نشده است. در پنجشنبه ٨ بهمن ماه آقای رياحي يکي از وکلای اين روزنامه نگاران اعلام کرده است که "هدي صابر و رضا عليجاني بيش از نيمي از مدت محكوميت خود را گذرانده‌اند و مقررات مربوط به آزادي مشروط در مورد آنان ممکن است عملي ‌شود." اين آزادی مشروط شامل حال تقي رحماني نمي شود.