ما شلغم و سیب زمینی نیستیم، پارمیس سعدی

جین شارپ در کتاب از دیکتاتوری تا دموکراسی خود می گوید: "هیچگاه نیروهای خارجی نمی توانند دموکراسی را به یک کشور بیاورند.زیرا همیشه کشورها به منافع خود می اندیشند. ممکن است در گیر و دار این حمله نظامی، رژیم سرکوبگر به آنها باج بدهد و آنها را بخرد."
کدام منطقی می پذیرد که سربازان آمریکائی جان خود را به خطر بیندازند و یک حکومت مستبد را برای مردمی که از آنها یاری خواسته اند سرنگون کند و بعد به ملت آزاد شده بگوید این کشور آزاد شده تقدیم شما ، مبارکتان باشد. فرمایش دیگری ندارید؟ در خدمتگزاری حاضریم!
احتمال حمله آمریکا به ایران وجود دارد. شاید پس از حمله آمریکا ، این رژیم سرنگون شود. اما تصورش را بکنید، پس از این که مراکز مشکوک بمباران شدند، و رژیم جمهوری اسلامی نابود شد، چه چیزی از عزت و افتخار ما ایرانیان باقی می ماند؟
اول از همه اینکه هزینه سنگینی که بابت این پایگاهها شده است همه دود می شود و به هوا می رود.اضافه بر اینکه آلودگی ناشی از مواد رادیو اکتیو بر سلامت هم وطنان تأثیر می گذارد .از همه مهمتر اینکه آمریکا سهم خود را می خواهد.
آیا ننگ نیست که ماجرایی شبیه به ماجرای زندان ابوغریب در کشور ما اتفاق بیفتد؟
آیا شما می توانید ببینید که هم میهنانمان از دست یک بیگانه کتک می خورند؟
ملتی که در سال 57 شعار استقلال آزادی جمهوری اسلامی سر داده بود، و مدعی بود که ایران به صورت پنهانی مستعمره آمریکاست، حالا به راحتی منتظر حمله نظامی آمریکاست؟چگونه از دل این هرج و مرجی که از حمله آمریکا بوجود آمده است؛دموکراسی تراوش می کند؟ لابد بعضی فکر می کنند الان افغانستان مدینه فاضله است!
به قول یکی از دوستان، ملتی که نتواند برای خودش تصمیم بگیرد ، دیگران برایش تصمیم می گیرند. اما چه کسی می تواند پیش بینی کند که تصمیم گیری بیگانگان چه پی آمدهایی دارد.آیا درست است ملتی که در طول تاریخ بارها و بارها بر علیه ستمگران به پا خاسته اند،اینبار فقط به خاطر کینه توزیها و تفرقه اپوزیسون ، دیگران برایش تصمیم بگیرند؟ مگر ما شلغم و سیب زمینی هستیم! برای ما ننگ است که بیگانگان سرنوشتمان را رقم بزنند. که اگر هم رقم زنند، به میل خودشان و در سمت و سوی آمال خودشان رقم می زنند ، نه در جهت خواست ملت ایران.
در حقیقت مردم عامی در خیابانها و تاکسیها همه می گویند : اینها فقط توسط آمریکا رفتنی هستند . ملت نمی تواند کاری کند.اینها گفتار کسانی است که خود را دست کم می گیرند. ملتی که خودش را بشناسد ، می داند که هیچ چیز جلو دار عزم ملی نیست. یعنی ما از هندیهای پا برهنه کمتریم ؟
اتفاقاً همین موضوع احتمال حمله آمریکا به ایران ؛یکی از محورهایی است که می تواند به صورت ضرب العجل مخالفان رژیم را دور هم جمع کند. نباید بگذاریم عزت چندین هزارساله ما به دست آمریکائیها نابود شود.فرزندان بابک خرمدین و مازیار و سندباد و ابومسلم و دیگر مبارزان راه وطن نباید چشم به راه آمریکا باشند.

غیرت ما کجا رفته است؟ جمهوری اسلامی از کدام دیکتاتورهای دنیا قویتر است؟ مگر ما در همین قرن شاهد فروپاشی چندین و چند دیکتاتوری نبوده ایم؟
ما دشمن دانایی نداریم که از او در هراس باشیم. جمهوری اسلامی آنقدر نادان است که خودش با دست خودش ؛ یارانش را به انزوا می کشاند. این عیب اپوزیسون است که نمی تواند در برابر دشمنی به این نادانی به درستی تصمیم بگیرد.
بهتر است پیش از اینکه بهانه ای به دست آمریکا بیاید ، خواست رفراندوم را به یک خواست همگانی بدل کنیم و موجبات یک رفراندوم را فراهم کنیم.نگذارید نسل آینده از بی غیرتی ما سر افکنده باشد.
اگر کمک آمریکا برای براندازی این رژیم چیزی فراتر از پشتیبانی از مبارزان باشد، باعث سرافکندگی ایرانیان خواهد بود.
پارمیس سعدی