بیانیه پایانی تحصن اعتراض آمیز نسبت به برخورد های قوه قضائیه نسبت به فعالین دانشگاهی و سیاسی

امروز که تحصن جمعی از دانشجویان در اعتراض به برخوردهای قوه قضائیه نسبت به فعالین سیاسی و دانشگاهی به دومین روز خود رسیده است بخشی از جامعه ایرانی به این برخورد ها آگاهی بیشتری یافته است و از اعتراض آگاهانه دانشجویان مطلع شده اند.
جامعه ای که نسبت به حوادث پیرامون خویش حساس باشد در امر خبر رسانی نسبت به این حوادث فعالانه و آگاهانه حضور می یابد.بنابراین آنچه به نظر می رسد آگاهی یافتن مردم از پویایی و فعال بودن دانشجویان است که این امر یکی از مهمترین اهداف این تحصن بوده است.
از دیگر سو این تحصن اعتراض محض بود ، اعتراض به نقض حقوق بنیادین بشر، اعتراض به بیداد نسبت به فعالین سیاسی و دگر اندیشان ،اعتراض به بسته شدن فضای دانشگاه و اعتراض به نادادگری قوه قضائیه.
این تحصن اعتراض محضی بود که امید به پاسخی از سوی حاکمیت نداشت چرا که از ابتدا بدیهی بود حاکمیت نسبت به مرگ آزادیخواهان کوچکترین نگرانی ندارد چه رسد به تحصن عده ای دانشجو. و از ابتدا می دانستیم نباید خواسته ای از حاکمیتی این چنین متصلب داشته باشیم چرا که اولا پاسخی نمی شنیدیدم و ثانیا خواسته ما بزرگتر از تصور حاکمیت جمهوری اسلامی بود و بزرگتر از هر تصوری. آزادی ، خواسته ای بود که به هیچ بندی در نمی آمد حتی تصور.
بنابراین و با توجه به اینکه تحصن بصورت محدود از لحاظ زمانی و با خواسته ای نامحدود صورت گرفته است در روز سه شنبه 4 اسفند ماه این تحصن پایان می یابد.این تصمیم با اکثریت آرا متحصنین گرفته شده است و هیچ یک از تهدیدات در پایان دادن این تحصن تاثیر گذار نبوده است.
شاید بتوان گفت جنبش های دانشجویی به ققنوس شبیه اند که از پایان هر یک آغاز جنبش دیگری سر بر می آورد بنابراین جامعه دانشجویی با آگاهی از شرایط موجود نسبت به هرگونه محدود شدن فضا هشدار می دهد و هیچ بعید نیست با توجه به حساسیت دانشجویان با اقدامات بی خردانه قوه قضائیه این تحصن به همین شکل و یا به اشکال دیگر تکرار شود.
باری اعتراض متحصنین به نبود آزادی کماکان سر جای خود باقی است. چرا که ساختار بسته حاکمیت هنوز بر جای خود باقی است.

این تحصن در کمال آرامش و ادب برگزار شد. از همکاری و برخورد همراه با درک متقابل ریاست دانشگاه علامه طباطبایی دکتر نجفقلی حبیبی شگفت زده و متشکریم.از همراهی و پیوستن دانشجویان مستقل به این تحصن شاد و امید واریم و از سو استفاده موج سوران بی عمل ابراز دوری می کنیم و هر چه بیشتر می گذرد به حقانیت خودمان مطمئن تر می شویم و به آینده جنبش های دانشجویی امیدوارتر.
در پایان باید گفت ما به حکم دانشجو بودنمان امیدواریم امید وار به شنیده شدن حرفهایمان توسط مردم چرا که مهمترین رسالت دانشجویان آگاهای بخشی به جامعه است.
طرف ما مردمند ، رهبر ما مردمند، نگرانی ما مردمند،امیدمان مردمند و نیروی محرک ما مردم این مرز و بوم کهن است.