مرضيه مرتاضي لنگرودي : تقسيم بندي جنسيتي به زنان تحميل شده است

تهران- خبرگزاري كار ايران

يك فعال ملي مذهبي گفت: مهمترين مشكل براي مشاركت سياسي- اجتماعي زنان، تقسيم بندي جنسيتي است كه به زنان تحميل شده است.

به گزارش خبرنگار "ايلنا"، مرضيه مرتاضي لنگرودي عصر روز دوشنبه در نشست "مشاركت سياسي اجتماعي زنان در ايران" كه از سوي سازمان دانش‌‏آموختگان ايران اسلامي- ادوار تحكيم وحدت- برگزار شد، با بيان اينكه زنان در جامعه ما كدبانو هستند، گفت: واژه جديدي كه در دوران ما مطرح شده، زن‌‏كارگر است اما جامعه ما با توجه به بافت سنتي، به دليل اينكه صنعت كشور يك صنعت مونتاژ است در واقع تقليدي از صنعت است، نه توليد بنابراين اسرار بر اين كه زن‌‏ كارگر متخصص باشد، وجود ندارد به همين دليل زنان در مقابل مردان كمترين خواسته را در زمينه حقوق صنفي دارند.
وي، يكي از مشكلات اصلي زنان را دوپهلو بودن قانون اساسي دانست و با بيان اينكه در كشور ما دو قانون اساسي نوشته شده است، گفت: قانون اساسي زمان مشروطه و قانون اساسي انقلاب 57 كه در هر دوي آنها واكنش نسبت به تبعيض‌‏هاي فقر و جهل بود و تبديل قانون اساسي يك واكنش اساسي براساس خاستگاه دموكراتيك نبود.
مرتاضي لنگرودي، دولت متمركز و اقتدارگرا را مانع اصلي براي فعاليت هر نوع تشكلي دانست و تصريح كرد: رفتار نظام متمركز اقتدارگرا مبتني بر فرديت و يك دولت نخبه‌‏گراست و در ادامه جامعه بيشتر بر مردان توجه دارد، مهمتر اينكه نگاه مطلق‌‏گرا چون پشتيبان دين است، خود را نماينده خدا بر روي زمين مي‌‏داند و سعي مي‌‏كند ديدگاه‌‏هاي سنتي خود را مخفي كند.
وي در ادامه تصريح كرد: ما در ديدگاه سنتي جمهوريت نداريم و جمهوريت در ديدگاه سنتي به ما تحميل شده است، پس هيچ‌‏گاه نمي‌‏شود مدرنيته و سنت را در يك جا جمع كرد، در اين ديدگاه زنان را در سمت قانون‌‏گذار مي‌‏پذيرند ولي به عنوان مجري قانون نمي‌‏پذيرند، آنها با تفكر قوانين قبيله‌‏اي خود مي‌‏خواهند نظام مدرن را به ما تحميل كنند.
اين فعال مسائل زنان با بيان اينكه بايد بين دين و شرع تفكيك قائل شد، گفت: كساني كه معتقدند بين دين و شرع نبايد تفكيك قائل شد، سعي مي‌‏كنند زنان را عقب‌‏تر نگه دارند و در برابر جنبش زنان به شدت ايستادگي مي‌‏كنند.
وي، خانواده را يكي از موانع اصلي براي مشاركت زنان در عرصه‌‏هاي سياسي دانست و تصريح كرد: زنان آرماني بايد بين خانواده آرماني و مشاركت سياسي يكي را انتخاب كنند و زنان ايراني به طور معمول خانواده را ترجيح مي‌‏دهند چون خود را در برابر خانواده مسوول مي‌‏داند.
مرتاضي‌‏لنگرودي، عامل ديگر براي جلوگيري از مشاركت زنان در عرصه‌‏هاي سياسي را رفتار و فرهنگ سلطه دانست و اظهار داشت: رفتار سلطاني براي گسترش "منيت" است و زنان را براي خواستن حداقل رفاه به سكوت و تن سپردگي و ادار مي‌‏كند.
وي تصريح كرد: عدم استقلال مالي و مادي مانع ديگري براي مشاركت سياسي زنان است و بيشتر زنان انرژي خود را صرف به دست‌‏آوردن حداقل امنيت مي‌‏كنند تا زماني كه مردان آنها را از خانه اخراج كردند، بتوانند امنيت داشته باشد.
لنگرودي با بيان اينكه هويت زنان دچار مشكل است، گفت: ساختار فلسفي به طور اعم و ساختار فلسفي سياسي به طور اخص بر پايه تقابل بنيادي ميان زن و مرد تعريف شده است و اين تقابل باعث مي‌‏شود، هويت يك‌‏سره در دست مردان قرار بگيرد.
وي مانع ديگر مشاركت زنان در عرصه سياست را قدرت دانست و اظهار داشت: قدرت به معني سلطه، زور و سركوب است، يعني با اين مولفه‌‏ها ديگران را وادار مي‌‏كنيم تا در مقابل اراده ما تسليم شود و با وجود انحصار منابع قدرت در اختيار مردان، زنان به طور كلي در حاشيه قرار مي‌‏گيرند.
لنگرودي افزود : قرائت پدرسالارانه از كتاب قرآن، شرع، فلسفه، تاريخ و فرهنگ باعث مي‌‏شود كه زنان از ديدگاه مردان به خود نگاه كنند.
وي با بيان اينكه در حال حاضر توجهي به توانمندي زنان نمي‌‏شود، گفت: جامعه ما يك جامعه غيرمولد است و در جامعه غيرمولد به خواست‌‏هاي مردان توجه نمي‌‏شود چه برسد به خواست‌‏هاي زنان، بنابراين نه تنها اصراري بر توامندي زنان صورت نمي‌‏گيرد بلكه در اين جامعه اصرار بر به حاشيه راندن آنها بيشتر است.
لنگرودي تصريح كرد: عامل ديگر براي مشاركت نكردن زنان در عرصه سياسي به تقابل كشاندن اخلاق مدني و اخلاق ديني است و نظام جمهوري اسلامي يك رفتار متناقض در حوزه زنان نشان مي‌‏دهد، اين نظام تجدد را مي‌‏پذيرد و سعي مي‌‏كند زنان را به حوزه اجتماعي دعوت كند و از طرفي هنجارها را در حوزه عمومي نمي‌‏پذيرد و بعد همان رفتارهاي سنتي را بر زنان مي‌‏پسندد و زنان در اين نظام زماني كه وارد حوزه عمومي مي شوند، نمي دانند چه بايد بكنند.

وي در پايان گفت: زنان با توجه به اينكه در جامعه سركوب مي‌‏شوند و نهادها و ساختارهاي عميق حمايتي از زنان وجود ندارد، ترجيح مي‌‏دهند كه در حمايت سنتي قرار گيرند تا كنار گذاشته نشوند و همين ترجيح دادن عاملي مي‌‏شود كه كمتر به سمت حوزه‌‏هاي اخلاقي بروند و رفتارشان همچنان تناقض‌‏آميز باقي مي‌‏ماند.