ناگفته‌هاي رايس از برخورد اروپا و آمريكا با ايران، بازتاب

کاندوليزا رايس، وزير امور خارجه آمريکا در گفت‌وگوي مفصلي با روزنامه «واشنگتن تايمز» گفت هنگامي که رئيس‌جمهوري آمريکا در سال 2002 در گزارش سالانه خود به کنگره، حکومت ايران را بخشي از محور شرارت خواند، ايران به عنوان يک مسئله هسته‌اي اصولا مطرح نبود. اما آرام آرام به جايي رسيده‌ايم که جامعه بين‌المللي يک صدا مي‌گويد ايران نبايد سلاح هسته‌اي داشته باشد و قبول دارد که ايران فعاليت‌هاي مشکوکي دارد که بايد به آن پرداخت. وي گفت: بار اولي که به اروپا رفتم متوجه شدم ايران تا حدي موفق شده بحثي را تحت عنوان اختلاف بين اتحاديه اروپا و آمريکا مطرح کند. وي افزود بعدا در مذاکرات خود او و رئيس‌جمهوري آمريکا با متحدان اروپائي، معلوم شد که کسي نمي‌خواهد ايران به سلاح اتمي دست پيدا کند.
رايس در گفت‌وگو با هيئت تحريريه روزنامه «واشنگتن‌تايمز» درباره تصميم ايالات متحده به حمايت از ديپلماسي اتحاديه اروپا در رابطه با ايران توضيح داد: در گفت‌وگو با متحدان اروپايي اين مسئله روشن شد که هيچ کس نمي‌خواهد ايراني‌ها سلاح هسته‌اي داشته باشند، پس اين ايران بود که مي‌بايد منزوي مي‌شد و نه ايالات متحده در حالي که به نظر مي‌رسيد مشکل ما هستيم.
رايس گفت در بازگشت به واشنگتن با رئيس‌جمهوري صحبت کردم و او بلافاصله مشکل را درک کرد و وقتي به اروپا سفر کرد چند سؤال را با همتايان خود مطرح کرد و اين که آيا فکر مي‌کنند بايد ايران را از دسترسي به سلاح هسته‌اي بازداشت؟ پاسخ مثبت بود. آيا متحدان اروپايي آماده بودند براي بازداشتن ايران از دسترسي به سلاح هسته‌اي به اقدامات سخت دست بزنند؟ روشن بود که اروپايي‌ها تهديد بي‌ثبات‌کننده ايران مجهز به سلاح هسته‌اي را کاملا تشخيص مي‌دهند و به فعاليت‌هاي ايران هم مشکوک هستند.
رايس در ادامه گفت: پس از بازگشت رئيس‌جمهوري از آمريکا من دوباره به اروپا رفتم تا ببينم چطور مي‌توان به شيوه برخوردي رسيد که از طريق آن اروپاييان نظرات روشن تري نسبت به مشکل ايران داشته باشند و حاصل اين گفت‌وگو‌ها سياست جديد است. يعني حمايت از ديپلماسي اروپا.

رايس در مورد مناسبات ايران و آمريکا گفت ما با ايران مشکلات زيادي داريم و فقط مسئله هسته‌اي نيست، حمايت از تروريسم، مداخله در روند صلح فلسطيني و اسرائيلي و مسئله حقوق بشر نيز هست. مردم ايران خواستار يک نظام دموکراتيک هستند، پناهندگان افغان در ايران به يک دولت آزاد افغان رأي داده اند. پناهندگان عراقي در ايران به يک دولت آزاد عراقي رأي داده‌اند اما خود ايرانيان نمي‌توانند در يک انتخابات آزاد شرکت کنند. بنابر اين ما نمي‌خواهيم با برقراري ارتباط مستقيم با دولت روحانيون به آن مشروعيت بدهيم پس هيچ نشانه‌اي از گرم شدن روابط وجود ندارد.