بیانیه شورای عمومی انجمن اسلامی دانشجویان پیرامون آزادی عبدالرحمان نادری

عبدالرحمن نادری آزاد شد. او آزاد شد تا بدانیم که آزادی چه گرانبها کالاییست. به گاه خواستن دست نایافتنی به چشم می آید، اما آنگاه که بدست آمد بی گمان به آسانی از دست نخواهد رفت.

سه ماه زندان عبدالرحمن نادری تمام شد. همانگونه که سه ماه زندان قاسم عطایی عظیمی به پایان رسید. دانشجویانی که درست پس از اتمام تحصیلات خویش، به دانشگاهی بس فراختر و بزرگتر پا نهادند. دانشگاهی به قدمت آزادیخواهی در این مرز و بوم که شاگردانی را درون خود پرورانیده است که هریک سنگی را بر بنای آزادیخواهی در تاریخ سیاسی این سرزمین بنا نهاده اند.

اگرچه بیوه تاریخ نام عبدالرحمن نادری ها را از یاد خواهد برد اما حافظه تاریخی ما هرگز این قهرمانان بی مدعا را فراموش نخواهد کرد.

آیا کسانی که اکنون بر طبل پوسیده و بی صدای انتخابات می کوبند، از یاد برده اند که در طول این سالها همینان چگونه به جنگ آزادی و اندیشه شمشیرهای خویش را از رو بسته بودند؟ اینان که از هر آنچه دارند و ندارند مایه می گذارند تا بر مرده ریگ سالهای تاریک حکومت خوش دوامی تازه بخشند.

اما ما هرگز نمی توانیم از یاد ببریم که هنوز هم بعد از هشت سال اصلاح طلبی در آستانه انتخابات که نه انتصابات، هنوز نیز یاران خویش را در بند و محبس می یابیم. دیگر چه مجالی برای اصلاح طلبی مانده است.

کدام ظرفیت معطل مانده قانون اساسی مانده که هنوز اجرا نشده است؟ کدام بند اصلاح طلبی حکومتی آقایان فراموش شده بود که اکنون به یادش افتاده اند؟

امروز با افتخار می گوییم که اگر در توان دارید باز هم بگیرید و در بند کنید! نه از اشتیاقمان برای آزادی کاسته خواهد شد، نه آرمانهایمان را به فراموشی خواهیم سپرد.

شورای عمومی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم سبزوار

=================================================
خلاصه پرونده

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم سبزوار در تاریخ 29/11/1382 تصمیم به برگزاری جلسه ی سخنرانی در یکی از سالن ها سرپوشیده این شهر می گیرد. این سخنرانی قرار بود تحت عنوان "روابط بین الملل و امنیت ملی" با حضور دکتر احمد زیدآبادی برگزار گردد.

برای این منظور علی رغم اینکه برگزاری مراسم سخنرانی در محیط های مسقف و سرپوشیده نیازی به اخذ مجوز از نهاد های امنیتی ندارد، انجمن اسلامی دانشجویان اقدام به اخذ مجوز برای برگزاری جلسه سخنرانی از شورای تامین شهرستان نمود. اما درست پس از پخش شب نامه های در سطح شهر علیه فرماندار و عده ای از نمایندگان مجلس در شب قبل از برگزاری جلسه فرماندار سبزوار با اعلام به صلاح نبودن برگزاری جلسه در سالن مذکور دقایقی قبل از جلسه مجوز صادره را لغو و درخواست برگزاری سخنرانی در سالن دانشگاه را نمود.

این درخواست از سوی اعضای وقت شورای مرکزی انجمن اسلامی پذیرفته نشد و آنها در نهایت مجبور به برگزاری جلسه در زیرزمین یک خانه شخصی شدند که بدون هیچ گونه پیش آمد خاصی برگزار گردید. انجمن اسلامی دانشجویان در اعتراض به نحوه برخورد با فعالیتهای این تشکل همان شب بیانیه ای در اعتراض به عملکرد منفعل فرماندار و منصوبین دولت اصلاحات و همچنین هجوم وحشیانه عناصر چماق بدست و شناخته شده و عدم برخورد با آنان از سوی نیروی انتظامی منتشر نمود.

سه ماه پس از انتشار این بیانیه آقایان میثم امانی -دبیر شورای مرکزی-، عبدالرحمان نادری -دبیر سیاسی- و قاسم عطایی عظیمی -از فعالان سابق انجمن اسلامی دانشجویان- به عنوان متهم به شعبه 2 دادگاه عمومی سبزوار احضار شدند که پس از تفهیم اتهام نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی و معرفی شاکیان پرونده (تیپ 47 مهندسی سپاه سلمان سبزوار، بسیج مستضعفین و نیروی انتظامی) روانه زندان سبزوار شدند. در نهایت پس از پنج روز که از بازداشت این دانشجویان در زندان سبزوار می گذشت، آنها با قرار وثیقه هایی مجموعا به مبلغ 300 میلیون ریال از زندان آزاد گشتند.

داداگاه عموومی شعبه 2 سبزوار به ریاست قاضی سیدی در تیرماه سال 82 آقایان عطایی و نادری را به تحمل شش ماه حبس و آقای امانی، متهم دیگر پرونده را علاوه بر اتهام فوق و به علت شکایت مدعی العموم از 17 نفر از فعالان انجمن حوادث خرداد ماه 82 در دانشگاه سبزوار به 12 ماه حبس محکوم گردید. این پرونده با اعتراض دانشجویان به شعبه تجدیدنظر مشهد منتقل گردید که در نهایت شعبه تجدید نظر استان خراسان سابق، حکم شش ماه زندان را برای هر سه نفر تایید کرد و نفر سوم را از بقیه اتهامات (اخلا در نظم عموم) تبرئه نمود.

در دی ماه 82 و پس از فرستادن اخطاریه های مکرر برای صاحبان وثیقه این سه دانشجو در آخرین مهلت قانونی (14 بهمن) به دادگستری سبزوار مراجعه نمودند که دادگستری به دلیل سفر آقای یساقی (مدیر کل سابق دادگستری سبزوار) تعطیل بود.

اما روز بعد از آن نیز که دانشجویان دوباره خود را برای اجرای احکام صادره به دادگستری معرفی نمودند، قاضی اجرای احکام با اعلام اینکه در حال حاضر احکام این سه نفر اجرا نخواهد شد خبر از آن داد که طبق دستور مدیر کل دادگستری خراسان و درخواست عفو ریاست دانشگاه موضوع در کمیسون عفو و بخشودگی خراسان در دست بررسی است.

اما دوهفته بعد (3 اسفند 1382) و دقیقا دو روز بعد از انتخابات مجلس هفتم آقای عطایی عظیمی یکی از سه متهم که پیش از آن نیز از دانشگاه اخراج گردیده بود بعد از مراجعه ماموران انتظامی به منزل وی، ایشان روانه زندن وکیل آباد مشهد گردید و به مدت سه ماه در زندان این شهر حبس ناعادلانه خود را تحمل کرد.

دانشجوی دیگر آقای عبدالرحمن نادری که از اقلیت های کرد سنی مذهب کشورمان نیز می باشد در شهریور 1383 فارغ التحصیل شد که به تازگی نیز با دانشگاه تصفیه حساب نمود. ایشان در تاریخ 28 دی ماه 1383 در محل سکونت خود (شهرستان سقز) دستگیر و روانه زندان سقز شده است.

پس از دستگیری آقای نادری و مراجعه اعضای انجمن اسلامی دانشجویان به دادگستری شهرستان سبزوار مطلع گشتیم که تنها با درخواست عفو آقای امانی موافقت شده است و درخواست عفو آقای نادری بدون پاسخ مانده است.

حال سوال اساسی ما این است که چگونه دانشجویانی که در یک زمان و در جریان یک پرونده محکوم گردیده اند با سه برخورد متفاوت از سوی مقامات قضایی روبرو می گردند. چرا آقای عطایی که پیش از آن در جریان اعتراضات دانشجویی نسبت به حکم اعدام دکتر آقاجری از دانشگاه اخراج گشته بود سریعا به زندان منتقل می گردد و آقای نادری نیز که از اقلیتهای مذهبی و قومی کشورمان می باشد درست در هنگام فارغ التحصیلی حکم شان به اجرا در می آید؟