حلقه خارجى تاسيسات اتمى نطنز را ضد هوايى ها در بر گرفته اند. حلقه ى بعدى، منطقه ى محافظت الكترونيكى است با سيم هايى خاردار و برج هاى ديده بانى. اين تاسيسات آن قدر عظيم است كه بخش بيرونى آن را مى توان به هنگام عبور از بزرگ راه شش خطه ى تهران – اصفهان به راحتى مشاهده كرد. رودولف چيمِللى، خبرنگار روزنامه ى آلمانى زود دويچه تسايتونگ گزارش خود در مورد توان هسته اي ايران را اين گونه آغاز مي كند.
رودولف چيمِللى، خبرنگار روزنامه ى آلمانى زود دويچه تسايتونگ مى نويسد: آنچه بيش از همه جلب توجه مى كند آزمايشگاه ها و سالن هاى سانتريفيوژ بسيار بزرگى هستند كه در تاسيسات نطنز در زير ِ زمين ساخته اند و قرار است در آنها غنى سازى اورانيوم انجام شود. چندى پيش محمد خاتمى، رئيس جمهور ايران، خبرنگاران ايرانى و خارجى را دعوت كرد تا از تاسيسات نطنز كه در ۲۵۰ كيلومترى جنوب تهران واقع است، بازديد به عمل آورند و به اين ترتيب متوجه اهداف صلح جويانه در برنامه هاى اتمى ايران گردند.
رئيس جمهور ايران در اين بازديد، خبرنگاران را از جمله به سالنى بزرگ در ۱۸ مترى عمق زمين برد. سالنى خالى كه قرار است بعدها در آن ۵۰ هزار توربين به كار غنى سازى مختصر اورانيوم براى نيروگاه هاى اتمى بپردازند. اعلام شده است كه تا كنون ۱۶۴ توربين كار گذارده شده و آنها تحت نظارت آژانس بين المللى انرژى اتمى، قرار دارند. ايران خواستار آن بود كه ۲۰ توربين را بطور آزمايشى به كار اندازد، اما با مخالفت سه كشور اروپايى آلمان، فرانسه و انگليس، از اين كار پشيمان شد.
رودولف چيمِللى، خبرنگار روزنامه ى زود دويچه تسايتونگ در ادامه مى نويسد: در جواب به اين سوال كه چرا از اين تاسيسات به اين شدت محافظت مى شود، مسئولان برنامه ريزى گفتند: بايد درجه ى اطمينان را بالا برد. گفتنى ست كه ايران خطر حمله نيروهاى آمريكايى و اسرائيلى را جدى مى گيرد و نمى خواهد تاسيسات اتمى اش مثل تاسيسات اتمى عراق كه ۲۴ سال پيش بمباران شد، تخريب گردد. به همين جهت راهكار هاى تاسيسات زيرزمينى و غيرمتمركز در دستور كار طرح هاى اتمى ايران قرار دارد.
خبرنگار روزنامه ى آلمانى زود دويچه تسايتونگ در ادامه مى نويسد: در دوران قبل از انقلاب، شاه ايران شعار مى داد كه ما به بمب اتمى دست خواهيم يافت. آنقدر زود كه كسى حدسش را هم نزند. در آن زمان شركت آلمانى زيمنس قراردادى براى احداث نيروگاه اتمى بوشهر با دولت ايران بست. اين طرح بعد از انقلاب تا سال ۱۹۸۷ ميلادى معلق ماند تا اين كه در اين سال هاشمى رفسنجانى، رئيس جمهور پيشين ايران، فرمان شروع مجدد كار در تاسيسات اتمى را صادر كرد. در آن زمان آلمان حاضر به همكارى مجدد با ايران نشد، زيرا آمريكا چنين همكارى هايى با ايران را رد مى كرد. اما اكنون اروپايى ها متاسف اند كه تاثيرى بر روند طرح هاى اتمى ايران ندارند.
به هر حال ايران از كمك هاى روسيه و چين برخوردار شد و اين دو كشور طرح هاى اتمى ايران را قدم به قدم به اجرا درآوردند و پاكستان هم همكارى هايى در اين زمينه كرد كه هنوز چند و چون آن بطور دقيق مشخص نيست. اكنون رفسنجانى دوباره نامزد رياست جمهورى در ايران شده است و هموست كه هم انعطاف و هم قدرت لازم را براى رسيدن به تفاهمى با اتحاديه اروپا دارد.