هزينه های سنگينی که نظام برای احمدی نژاد می پردازد، آرمين آريا

در حالی که هنوز حدود یک ماه دیگر به آغاز کار دولت محمود احمدی نژاد در ایران باقی است، اما انتخاب این چهره تندرو به عنوان رییس جمهور ایران تاکنون هزینه های سنگینی برای نظام جمهوری اسلامی در پی داشته است، هزینه هایی که با انتخاب یک چهره میانه رو یا اصلاح طلب هرگز پرداخت نمی شد. کسانی که انتخاب خاتمی را در سال هفتاد و شش سناریویی برای تلطیف چهره خشن جمهوری اسلامی می دانستند که از قضا در آن مقطع زمانی هم درگیر پیامدهای دادگاه میکونوس بود، تصور می کردند، رهبران مذهبی ایران از چنان بلوغ سیاسی برخوردار هستند که می خواهند با ترساندن مردم از خشگ مغزان برای رییس جمهور آرای فراوان و برای نظام مشروعیت کسب کنند. اما مافیای قدرت و ثروت در جمهوری اسلامی رویای دیگری در سر می پروراند که تعبیر آن انتخاب محمود احمدی نژاد است. رویایی که هزینه های سنگینی داشته و خواهد داشت.
سخنان شماری از گروگان های آمریکایی در مورد حضور احمدی نژاد در جمع گروگان گیران سفارت آمریکا در تهران موج گسترده ای از تبلیغات علیه جمهوری اسلامی در جهان به دنبال داشت. کار به جایی کشید که مقام های جمهوری اسلامی مجبور شدند، مشارکت رییس جمهور منتخب خود را در رویدادی که زمانی از آن با افتخار به عنوان انقلاب دوم یاد می کردند، تکذیب کنند. این یعنی زیپا نهادن یکی از محوری ترین ارزشهای انقلاب اسلامی آن هم از سوی مردی که گمان می برد، زمان در سال پنجاه و هفت از حرکت ایستاده است.
ماجرای عبرت آموز دیگر برای محافظه کاران تندرو ایران سفر حداد عادل به بلژیک است. رییس مجلسی که خود نتیجه یک انتخابات یک طرفه و مخدوش است، انتظار داشت در نخستین سفر خارجی خود پس از انتخاب یکی از همفکرانش به عنوان رییس جمهور جدید ایران از موضع قدرت با اروپایی ها سخن بگوید. در حالی که سیاستمداران غربی در گذشته برای رعایت حال میهمانان ایرانی خود به قوانین جمهوری اسلامی حتی در خاک خود هم تن می دادند، این بار تغییر رویه دادند که این مساله می تواند در آینده نیز مشکلات بزرگی برای حکومت اسلامی به همراه داشته باشد. اکنون نیز ماجرای مشارکت احمدی نژاد در ترور مخالفان کرد در وین که از زبان یک عضو عالی رتبه حزب سبزهای اتریش بیان شده است، رییس جمهور منتخب و حامیان تندروی وی را در برابر بحران تازه ای قرار داده است. حتی اگر دادستانی اتریش، نتواند ادعاها پتر پیلتس را ثابت کند، آبروی رفته رییس جمهور منتخب شورای نگهبان و بسیجیان را دیگر نمی توان بازگرداند. انتخاب یک چهره تندرو به عنوان رییس جمهور هزینه های به مراتب بزرگ تری را هم به نظام و هم به مردم ایران تحمیل می کند. از آن جمله است، سرسخت تر شدن کشورهای غربی در مخالفت با استفاده ایران از انرژی هسته ای. اگر برخی از طرفهای مذاکره کننده با ایران به تدریج حاضر می شدند، با غنی سازی اورانیوم در سطحی محدود در ایران موافقت کنند، تردید نکنید که با آمدن احمدی نژاد کمترین امتیازی در این زمینه به ایران نخواهند داد. در آستانه اجلاس رهبران گروه هشت در اسکاتلند در برخی محافل رسانه ای در غرب گفته می شود، تردید های آمریکا در مورد اهداف ایران از دستیابی به تکنولوژی هسته ای با انتخاب احمدی نژاد به یقین تبدیل شده است و این کشور دیگر تحت هیچ شرایطی کوتاه آمدن متحدان اروپایی خود در مقابل ایران را تحمل نخواهد کرد. تا زمانی که احمدی نژاد رییس جمهور ایران است، نباید از غربی ها انتظار اعتماد داشت. مساله این نیست که انتخابات ریاست جمهوری مخدوش بوده است یا خیر. حتی اگر احمدی نژاد به فرض محال در یک انتخابات کاملاً سالم و با مشارکت بالای مردم به عنوان رییس جمهور ایران انتخاب می شد، این مشکلات کمابیش وجود داشت. نمونه بارز حساسیت رهبران سیاسی جهان نسبت به حضور چهره های تندرو در راس حکومت ها را می توان در ماجرای پیروزی یورگ هایدر در اتریش ملاحظه کرد.

در سال دو هزار میلادی پس از آن یورگ هایدر رهبر تندور حزب آزادی اتریش در یک انتخابات کاملاً آزاد و دمکراتیک در این کشور به پیروزی رسید، اتحادیه اروپا در اعتراض به حضور وی در دولت تحریم های گسترده ای را علیه اتریش وضع کرد. حال اگر رهبران جمهوری اسلامی به دنبال داشتن روابط خوب با جهانیان هستند، نباید انتظار داشته باشند، دولت احمدی نژاد که از قرار معلوم از مجموعه ای از عناصر به شدت تندرو تشکیل می شود، بتواند در این راه کمترین موفقیتی به دست آورد. تنها نتیجه ای که از انتصاب احمدی نژاد عاید نظام می شود، انزوای هر چه بیشتر حکومت در سطح جهان و افزایش احتمال رویارویی نظامی با آمریکا به قیمت یکپارچه شدن حاکمیت خواهد بود.