 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
"احتمالِ حمله‌ی پيشگيرانه‌ی آمريكا يا اسراييل، يا هردو باهم، در سالِ ۲۰۰۶ بيشتر از هميشه است."
در حالی كه روزنامه‌های محافظه‌كار در آمريكا نظير «واشنگتن تايمز» و «نيويورك پُست» به آرامی زمينه‌هایِ تبليغی را برای حمله‌ی نظامی به تأسيساتِ اتمیِ ايران آماده می‌كنند، رسانه‌های ليبرال هشدار می‌دهند چنين حمله‌ای نتيجه‌ی عكس خواهد داد و منافعِ آمريكا را در منطقه بيشتر به خطر خواهد انداخت.
هفته‌نامه‌ی نيوزويك به قلمِ مفسرِ امورِ بين‌المللی‌اش آقای فريد زكريا می‌نويسد، در حالِ حاضر هيچ كس برنامه‌ای جدّی ارائه نداده كه بتواند از پيشرفتِ برنامه‌ی هسته‌ای ايران به سمت توليد سلاحِ اتمی جلوگيری كند. به زعم نيوزويك، بمبارانِ ايران يك راه حلّ جدی نيست. حتا اگر چنين حمله‌ای از سوی آمريكا بتواند ساختن بمبِ هسته‌ای را در ايران چندسالی به عقب بيندازد، در عوض تمام ملتِ را كه احساساتِ ناسيوناليستیِ قوی دارد، پشتِ سرِ رژيمِ اسلامی مصمم‌تر خواهدكرد. نيوزويك اعتقاد دارد فشارهای ديپلماتيك و تحريم‌های اقتصادی هم ناكارا خواهند بود. از سوی ديگر، اگر آمريكا بخواهد رژيم ايران را تطميع كند و قول همكاری اقتصادی و امتيازهای ديگر بدهد، بازهم با امتناعِ رهبریِ ايران روبرو خواهد شد زيرا مراوداتِ اقتصادی و تماس‌های بيشتر با آمريكا، اهرم‌های قدرت و كنترلِ شديدِ آنها را بر جامعه ضعيف می‌كند.
هفته‌ی نامه‌ی «تايم» اما اعتقاد دارد كه برنامه‌ی كاندواليزا رايس كه به طورِ تدريجی و آهسته فشارهای ديپلماتيك را سخت و سخت‌تر می‌كند، شانسِ موفقيت دارد. اين برنامه، سه چهار مرحله دارد كه هريك به طور منطقی به دنبال ديگری می‌آيد: اول، تقاضا برای اجلاس ِ سازمان بين‌لمللیِ انرژیِ اتمی كه احتمالِ ارجاعِ ايران به شورایِ امنيت را مورد ملاحظه قرار دهد. چنانچه پرونده به شورای امنيت رفت، اول يك قطعنامه با لحنِ ملايم از ايران تقاضا خواهد كرد كه داوطلبانه عملياتِ غنی سازی را پايان دهد. پس از دو يا سه ماه، چنانچه ايران قبول نكرد، قطع نامه‌ای تندتر صادر خواهد شد كه خطرِ ايران را برای صلحِ جهانی برجسته می‌كند بدون آنكه اقدامی را عليه ايران توصيه كند. با گذشتِ چند ماهِ ديگر، اگر بازهم ايران مخالفت كرد، در مرحله‌ی بعد شورای امنيت تحريم‌های مشخصی كه به مردم ايران صدمه نزند، نظير مصادره‌ی حساب‌ای بانكیِ دولتِ ايران در كشورهای اروپايی را توصيه خواهد كرد. اين برنامه‌ی تدريجی، بنا به نوشته «تايم»، شانسِ اينكه موافقتِ روسيه و چين را جلب كند دارد، تا اقدام‌ای بعدی عليه رژيم ايران پشتيبانیِ يك ائتلاف ِ بزرگ را داشته باشد.
هفته نامه‌ی تخصصیِ «جِينز ويكلی» (Jane's Defense Weekly) كه يكی از منابع مهم اطلاعاتِ نظامی و امنيتی است، پيش‌ينی می‌كند كه احتمالِ حمله‌ی پيشگيرانه‌ی آمريكا يا اسراييل، يا هردو باهم، در سالِ ۲۰۰۶ بيشتر از هميشه است. همين هفته‌امه، ماهِ گذشته اطلاعاتِ مشخصی در مورد موشك‌های باليستكی‌ای كه ايران از كره‌ی شمالی خريده انتشار داد.
هفته نامه‌ی نيوزويك به محافظه‌ارانِ آمريكا هشدار می‌دهد كه تغييرِ رژيم در ايران و تعيين زمان برای آن، تابعِ خواست و اراده‌ی آمريكا نيست. اين نشريه می‌نويسد: «اگر مردم ايران احساس كنند آمريكا قصدِ به زانو در آوردنِ آنها را دارد، ما سرعتِ تغييرات در ايران را يواش خواهيم كرد. سعی نكنيم يك بار ديگر به خودمان بقبولانيم كه مردمِ كشورهای ديگر، با گُل و شيرينی به استقبالِ بمب‌های آمريكايی خواهند رفت.»
عبدی كلانتری - نيويورك
۲۴ ژانويه‌ی ۲۰۰۶
